Dag 54 Soulac sur Mer 15 juni
Blijf op de hoogte en volg Ans en Wim
17 Juni 2017 | Frankrijk, Soulac-sur-Mer
Dag 54 Soulac-sur-Mer 15 juni 2017.
De camping Le Pipiot in Parentes krijgt van ons een dikke onvoldoende. Was duur, geen toiletpapier, geen Wifi, geen drinkwater bij het servicestation en de slagboom bleef de hele nacht open, waardoor iedereen naar binnen kon en het ook deed, waar veel autoverkeer was, ook ‘s avonds en ’s nachts, geen brood was te krijgen en we ’s nacht wakker werden van figuren die over de camping zwierven. Om 09.00 uur ’s morgens ging de slagboom dicht..
Op mijn klachten werd nauwelijks gereageerd.
Enfin we gaan toch weg, na een korte regenbui.
Vandaag staat de Gironde (als streek) op het programma. We zijn er nog nooit geweest. Eigenlijk een vreemd stukje Frankrijk, dat als een soort landtong uitsteekt en begrensd wordt door de Atlantische oceaan en door de monding van de Gironde. Het puntje van de tong Pointe de Grave ligt 5 kilometer af van Royan. Daar tussen ligt water.
Les Landes en het verlengde daarvan de Gironde is nagenoeg vlak, en is voor het westelijke deel daarvan begroeid met pijnbomen, een schier eindeloos bos.
De kust is er erg toeristisch en is werkelijk vergeven van campings. Door de ruige golfslag van de oceaan is het erg in trek bij surfers.
Vanuit Parentis rijden we naar Biscarrosse-Plage en volgen de duinen. Die zijn hier met name bij Dune de Pilat erg hoog en kaal. Als we Arcachon willen inrijden raken we verstrikt in de kleine weggetjes daar, die doodlopen of verboden zijn voor campers. Arcachon ligt aan het Bassin d’Arcachon, een grote baai, die diep landinwaards loopt. De rand daarvan is helemaal bebouwd met sjieke huizen en ander toeristisch gedoe. Daar is bijna geen doorkomen aan om als doorgaande route te gebruiken. We gaan er met een wijde boog omheen en blijven in het binnen land. Een uitstapje naar de zeekant bij Lacanau-Océan, levert weinig op, je kan nergens bijkomen met de camper.
De weg door het binnenland is mooi, maar niet spectaculair. Veel pijnbomenbos, veel van het zelfde moois.
Na zo’n 220 km komen we aan bij de gewenste camping in Soulac-sur-Mer. Een erg leuke camping, rustig, mooie plekken en een vriendelijke ontvangst. Misschien blijven we nog wel een extra nachtje voor dat we de boot naar Royan nemen.
En er is internet, dus stuur ik de afgelopen 4 blogs maar gauw door.
Morgen die van vandaag.
Want vandaag is morgen gisteren.
De camping Le Pipiot in Parentes krijgt van ons een dikke onvoldoende. Was duur, geen toiletpapier, geen Wifi, geen drinkwater bij het servicestation en de slagboom bleef de hele nacht open, waardoor iedereen naar binnen kon en het ook deed, waar veel autoverkeer was, ook ‘s avonds en ’s nachts, geen brood was te krijgen en we ’s nacht wakker werden van figuren die over de camping zwierven. Om 09.00 uur ’s morgens ging de slagboom dicht..
Op mijn klachten werd nauwelijks gereageerd.
Enfin we gaan toch weg, na een korte regenbui.
Vandaag staat de Gironde (als streek) op het programma. We zijn er nog nooit geweest. Eigenlijk een vreemd stukje Frankrijk, dat als een soort landtong uitsteekt en begrensd wordt door de Atlantische oceaan en door de monding van de Gironde. Het puntje van de tong Pointe de Grave ligt 5 kilometer af van Royan. Daar tussen ligt water.
Les Landes en het verlengde daarvan de Gironde is nagenoeg vlak, en is voor het westelijke deel daarvan begroeid met pijnbomen, een schier eindeloos bos.
De kust is er erg toeristisch en is werkelijk vergeven van campings. Door de ruige golfslag van de oceaan is het erg in trek bij surfers.
Vanuit Parentis rijden we naar Biscarrosse-Plage en volgen de duinen. Die zijn hier met name bij Dune de Pilat erg hoog en kaal. Als we Arcachon willen inrijden raken we verstrikt in de kleine weggetjes daar, die doodlopen of verboden zijn voor campers. Arcachon ligt aan het Bassin d’Arcachon, een grote baai, die diep landinwaards loopt. De rand daarvan is helemaal bebouwd met sjieke huizen en ander toeristisch gedoe. Daar is bijna geen doorkomen aan om als doorgaande route te gebruiken. We gaan er met een wijde boog omheen en blijven in het binnen land. Een uitstapje naar de zeekant bij Lacanau-Océan, levert weinig op, je kan nergens bijkomen met de camper.
De weg door het binnenland is mooi, maar niet spectaculair. Veel pijnbomenbos, veel van het zelfde moois.
Na zo’n 220 km komen we aan bij de gewenste camping in Soulac-sur-Mer. Een erg leuke camping, rustig, mooie plekken en een vriendelijke ontvangst. Misschien blijven we nog wel een extra nachtje voor dat we de boot naar Royan nemen.
En er is internet, dus stuur ik de afgelopen 4 blogs maar gauw door.
Morgen die van vandaag.
Want vandaag is morgen gisteren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
