Dag 45 Valdovino 6 juni 2017

Dag 45 Valdovino 06 juni 2017.
Op de dag dat Jenny jarig is gaan wij naar het einde van de wereld. Dat is niet de eerste keer. Eerder waren we al op andere einden van de wereld, zoals capo de Vicento, Finisterre in Bretagne, Landsend, worldsend in Sri Lanka en John o’Groats in Schotland. Nu dus naar Finstera in Gallicie. Ook het officieuze verlengde eindpunt van de Caminio. Het weer was weer prachtig mooi geworden, weinig wind zonnig en lekker fris.
Het was een prachtige rit naar Fisterra, langs het water. Bij de boerderijen vind je veel Horreos, dat zijn veelal stenen schuurtjes van een typische smalle en langwerpige vorm. Ze staan op stenen palen. Van oudsher werden hier de voorraden bewaard, zoals knoflook, mais en andere groentes. De plaatsing op palen is tegen vochtigheid en knaagdieren. Ook in Scandinavie hebben we dergelijke bouwsels gezien, maar dan van hout en heten ze stabur.
De omgeving is hier prachtig, mooie zeezichten aan de ene kant, Ruige bergen met veel stenen, soms begroeid, soms onbegroeid aan de andere kant.
Onderweg zagen we ze ook weer, de caminiogangers, die nog puf genoeg hadden om een extra stuk te lopen na Santiago.
Bij fisterra aangekomen moesten we nog een flink end langs een smalle weg verder naar de vuurtoren. Daar konden we niet verder en vonden gelukkig een plek voor de camper ergens hogerop.
Lopend verder.
De parkeerplaats stond vol met bussen met toeristen en auto’s en er waren veel heel veel mensen, die zich allemaal verdrongen om op dat ene plekje voorbij de vuurtoren of op de rots met het kruis te komen voor een selfie oid.
Jammer van de drukte, want het is een mooie plek, al was ook hier weer de zee doodkalm als de Waddenzee op een stille zomeravond.
Toch wel bijzonder om ook op deze plek geweest te mogen zijn.
Even buiten de drukte hebben we van de uitzichten genoten.
Na de koffie zijn we verder gegaan. Ons reisdoel vandaag is Valdovino aan de noordkust. Dat was nog een hele reis schuin naar het noordoosten, door een stuk binnenland.
Over deze reis was niet zoveel te melden. Het binnenland hier is niet zo spectaculair, weel mooi hoor.
ook hier weer de onvermijdelijke conflicten tussen de kaart en de werkelijkheid, waar we (Ans) er telkens weer uit kwamen.
In Valdovino de camping op gezocht die aan een mooie baai ligt met mooi strand en flinke golven.
De camping stelt niet zo veel voor kleine veldjes en vol met kamperende surfers, veelal jonge duitsers.
Het plekje wat we uiteindelijk kregen viel eigenlijk nog mee. Op een grasveld tussen twee onbezette huisjes. Er waren heel wat slechtere plekjes bezet.
Na een wandeling naar de baai buiten gegeten en om 2130 uur naar binnen.
Morgen rijden we eerst een stuk kustweg en daarna een stuk snelweg, bij gebrek aan alternatieven daar.
We hopen dan in Cudilero te komen.