Dag 38 Martinchel 30 mei

Dag 38 Martinchel 30 mei 2017.
Op 1 juni is na veel geprobeer en gekalefater de laptop weer tot leven gewekt. Of dat ook tot voor jullie zichtbaar resultaat komt weet ik niet.
Houd er rekening mee dat het maar zomaar weer misgaat. Dan krijg je korte blogjes via de App als ik daar een nummer van heb.
Vandaag nemen we afscheid van deze kleine “Rustieke camping” bij Evora. Rustiek was ie, vooral het sanitair.
we rijden eerst naar Evora, een van oudsher ommuurde stad. Deze plaats was uit de romeinse tijd al belangrijk als hoofdplaats van de graanschuur van de Romeinen hier. Helaas.. we konden er niet is. Er waren allerlei festiviteiten in voorbereiding, de parkeerplaatsen waren tjokvol. We konden alleen maar een stukje langs de Muur rijden.
Vanaf Evora rijden we rustige vrij rechte wegen naar het noorden. R114-4 en N370. Ook hier weer veel leegte en droogte. Vrij open land met kurkeiken, steeneiken en wat olijven. Hier en daar een enkele boerderij of bodega.
In een klein plaatsje op een heuvel neem ik de lokale weg in plaats van om het dorpje heen. Nu dat was met de bus een heel probleem. Erg smal tussen de witte huisjes door en veel steile klimmejes. Spannend, maar heel leuk en de dorpsbewoners hadden weer wat over te praten.
Verder verliep de reis rustig en aangenaam. Onderweg bij een water moerassig stuk zagen we honderden kleine zilverreigers in één boom. Een mooi gezicht.
De N251 wordt de N2 tot aan Abrantes waar we een stuwmeer over heen rijden in de Rio Tera. Vervolgens bij Martinchel de dam over de Rio Zezera.
WE moeten langs Tonmar om de camping te vinden, dus vragen we onze navigatie om ons te helpen. Dat hebben we geweten..In ieder geval hebben we meer van Tonmar gezien dan we hadden verwacht. Niiet ddat dat nu zo spectaculair was. Uiteindelijk bij de camping aan gekomen via kleine weggetjes. Daar aangekomen bleek de camping hartstikke vol. We kregen nog wel wat GPS gegevens mee van andere campings in de buurt. Na een moeilijke draai met behulp van onze Navie weer op weg. Waar we op uit kwamen we wisten het niet. Allerlei onbekende griezelig kleine weggetjes en geen idee waar we zaten. Ik kneep em als een oude dief, hoe moest dit verder als we ergens niet meer weg konden. Uiteindelijk via een onooglijke toegang aan het eind van een steile wweg naar beneden de camping. Nu dat was driekeer niks. Bovendien liep er nog een hond los, dus nee, dan maar verder proberen.
Steile weg weer op en eerst een stukje vlak opzoeken. Daar besloten eerst maar eens te weten te komen waar we op de kaart zaten. We hebben de Navie naar een plek op de kaart gestuurd. Hoe we daar kwamen weet ik niet maar het is gelukt. Daarna de route uitgestippeld naar de volgen de camping, die we op de kaart konden traceren, want daar waren we langsgereden onderweg naar Tomar, Bij de dam over de Rio zezera. Gelukkig was dit een acceptabele camping met plaats en een aardige mevrouw. Met haar heb ik Frans gesproken, want Engels zat niet in haar vocabulaire. De camping ligt boven het stuwmeer op een paar plateaus die bij de bouw van de stuwdam zijn gevormd.
Het was inmiddels laat, dus hebben we niet geplaat zoals de bedoeling was, bovendien was het vrij fris, overdag zonnig en warm. Bij de supermarkt onderweg hadden we ook een gegrilde kip gekocht, die ter plaatse in stukken werd geknipt en in een aluminium bakje werd gestopt. Die hebben we dus maar in de camper verorberd.
Eind goed al goed.