Dag 37 Evora 29 mei

Dag 37 Evora 29 mei 2017-05-29
De blog van 29 mei kon ik niet op verzenden die verzend ik nu op 30 mei, ’s avonds bij de receptie. De blog van 30 mei verstuur ik 31 meu ’s morgens, die schrijf ik straks.
Vandaag nog een stukje kust en dan het binnenland in.
Het was een warme nacht, het koelde eigenlijk nauwelijks af, ondanks de regen die er af en toe viel. (Was overigens niet veel).
Het was geen geweldige camping hier. WE stonden aan de rand van de camping, vlak bij het hek. Daar liep een onverharde weg richting strand. Die werd behoorlijk gebruikt en er werd hard gereden, dus stof.
’s Nachts kwam er ook regelmatig een auto langs, soms snel, soms langzaam en om 4.00 uur ;s nachts is dat een onprettig geluid als je vlak bij het hek staat.
’s morgens werden we gelukkig ongedeerd wakker.
Vanaf de camping gaan we richting Sines waar een smalle weg vlak langs de zee loopt. Dat is een prachtige kust met veel spectaculaire rotsen en voor het eerst…. Een zee met echte golven!
De kust hier verschilt wezenlijk met die van ZuidSpanje. Rotsig, maar vooral ook veel informeler en rustiger. Niks geen mondaine gebouwen en ressorts.
En we kunnen met de camper overal parkeren, langs de kust lopen ook tal van wandelpaden.
De rotsige kust zorgt ook voor intieme baaitjes met een eigen strandje. De golven zijn hier serieus en slaan prachtig tegen de rotsen. WE stoppen een paar keer om te wandelen en Doortje raast over het strand.
Bij Sines wordt eea ontsiert door een centrale en andere industrie.
Even voorbij Sines raken we de weg kwijt, doordat op de (nieuwe) kaart andere weg nummers hanteert dan de borden langs de weg. Na heel veel heen en weer gereden en gezocht, bleken we in eerste instantie gewoon de goede weg te hebben genomen alleen klopte de nummers niet.
Bij Comporte gaan we van de kust af en rijden langs de do Estuario de Sado, die tot ver landinwaarts loopt. We volgen de N 253, die jammer genoeg net te ver van dit Estuario afzit om er veel van te zien, af en toe een glimp.
Het landschap waar we langs rijden is droog en zanderig en begroeid met lage struiken, Eucalyptus bomen en kurkeiken, wel mooi om te zien. Afwisselend genoeg om er aangenaam door heen te rijden. Het is verder leeg, nauwelijks bebouwing, een enkel klein dorpje of een enkel huis en nauwelijks verkeer. Zo schieten we toch lekker op en rijdt het lekker.
Als we door wat nattere delen rijden zien we uitgestrekte rijstvelden en veel ooievaars. Via de N5, N2 en N 380 komen we bij de ingang van de camping.
Dit is er een uit het boekje Rustieke Campings. Bij de brievenbus met Hollandse vlag moeten we een onverharde landweg op. Door een hek, wat weer gesloten moet worden en na een tijdje bij het huis van de eigenaars, een Nederlands echtpaar dat hier al 40 jaar woont.
Het is echt een rustieke camping, erg basaal, wel mooi gelegen, met 6 ooievaarsnesten op het terrein. We worden met geklepper begroet.
Verder loopt de hond hier vrij rond, dat is minder met doortje.
De camping is zo basaal, dat we hier toch maar niet douchen, Voor een keertje is dat niet erg.
Morgen verder naar het Noorden.