Dag 30 Conil de la Fromtera 22 mei 2017

Dag 30 Conil de la Frontiere 22 mei 2017

Vandaag weer een vrij korte rit.
We hebben op de camperplaats goed geslapen. Regelmatig reed de bewaking langs. Alleen om 12 uur snachts vertrok er nog een vliegtuig. Maar verder was het rustig. Wel warm hoor, want op zo’n openbaar terrein beperk je je wel in het openzetten van raampjes.
De plek was ook goed verlicht, het leek wel overdag. Met de berg op de achtergrond was het wel een mooi gezicht.
De volgende ochtend was het mooi weer en namen we afscheid van onze buurtjes.
Wij gaan naar Conil de la Frontiere en ronden onderweg het zuidelijkste puntje van onze reis.
Dit moest gebeuren in Trafira op de Punta Marroqui o de Tarifa. We hebben dit plaatsje bereikt via de grote weg, een andere is er niet.
Tarifa was echter boordevol. Nergens was een plekje voor een auto, laat staan campertje te vinden en met heel veel politie op straat waagden we geen overtreding. We konden dus niet precies bij het uiterste puntje komen. Helaas. WE zijn toen maar naar een ander stukje strand gegaan en hebben daar koffie gedronken. En vervolgens de N 340 opgegaan. Dat was een stuk beter en we konden toen ook meer van de zee en van de omgeving zien. De omgeving wordt hier zanderiger en droger, met hier en daar een hacienda met paarden of koeien met grote hoorns, die op de landerijen en in de beboste gedeeltes rond liepen. Het werd nog mooier toen we weer op landwegen konden rijden en ook dichter bij zee konden komen.
Hier is veel minder toerisme en alles is wat minder strak. We vinden een strandopgang via een houten bruggetje waar we bij kunnen parkeren. Op het strand zijn we bijna alleen, dus kan Doortje naar hartelust spelen in de golven en wij lekker met de blote voetjes in de zee, die blauw is, helder en heerlijk fris. Ans heeft een nieuw vakantieproject: Schelpjes.
We tuffen langszaam verder door de prachtige weggetjes en vinden bij Los Canus de Meca weer een pakkeerplaats aan het begin van een wandelroute. Daar lunchen we in de schaduw, want het is flink warm. Daarna nog een end lopen door het afwisselende duinachtige landschap, dat vooral verschilt van het Nederlandse vanwege de planten en bomen die hier groeien.
Via de landweggetjes gaan we weer verder. De perselen zijn hier afgebakend met dichte cactushagen, waar niets en niemand doorheen komt.
Conil de la Frontiere blijkt een grote plaats met veel voorzieningen voor pensionado’s in de winter. Hotels en campings. Na flink zoeken vinden we de camping La Rosaleda, die er keurig uitziet.
Ik wordt begroet in het Hollands vanuit de receptie.
Ook dit oord herbergt in de winter ook veel Nederlandse gasten.
We vinden een mooi plekje aan de rand, met schaduw en uitzicht op het westen, zodat we van de avondzon kunnen genieten.
We benutten de faciliteiten om te wassen en te douchen. Het sanitair in perfect en afgestemd op de pensionada’s. In het gebouw zijn als achtergrondmuziek hits uit de 60 er en 70 er jaren te horen…
We eten frisgewassen lekker bij de ondergaande zoon. Heerliijk..En geen buren..
Dat wordt lekker slapen.
Morgen naar Montado dat wordt een wat langere reis, met veel grote weg via Sevilja, want er is niets anders.