Dag 29 Gibraltar 21 mei 2017

Dag 29 Gibraltar 21 mei 2017
Vandaag weer een groot avontuur. We gaan naar Gibraltar. Oorspronkelijk waren we dat niet van plan, maar als het weer niet veranderlijk is moeten we het maar zijn. Gibraltar dus heeft geen camping maar wel twee camperplaatsen bij de haven. Eigenlijk is het nog net geen Gibraltar maar heet het La Linea de la Conception en is dus eigenlijk nog Spanje. In de NKC gids stonden beide camperplaatsen goed aangeschreven, we kiezen die bij de jachthaven van La Linea. Onze overburen blijken de zelfde plannen te hebben.
Na de gebruikelijke ochtendrituelen vertrekken we, nadat we afgerekend hadden en een spaanse ezelsticker hadden gekocht voor op de camper.
Brood was er niet dus hadden we twee broodjes van gisteren opgepept.
Het weer was niet zo zonnig er was nogal wat sluierbewolking.
De locatie van de parkeerplaats was ingegeven in de navigatie met coördinaten dus kon het niet verkeerd gaan.
De weg ging voornamelijk over de snelweg A7 en voor een deel vlak langs de kust. Niet ons landschap. Veel appartementencomplexen.
Onderweg zagen we de berg al opdoemen.
In La Linea aangekomen werden we soepel naar de ingang van de parkeerplaats geleid. Deze maakt deel uit van een heel grote jachthaven met heel grote en minder grote jachten.
Het terrein is in zijn geheel omheind en bewaakt.
Het campergedeelte lag tegenover het water.
20 vrij grote parkeervakken waren keurig afgetekend,
Er waren er ongeveer 10 van bezet.
Onze overbuurtjes waren ook net gearriveerd en we besloten naast elkaar te gaan staan.
La Linea stelt verder niet zoveel voor. Veel fastfood, flats en jachthavens en grote parkeerterreinen. En… een groot raffinaderij. De rede van La Linea lag vol met olietankers.
Vanuit de camper hebben we zicht op de Rots, die vanaf deze plek nogal klein lijkt.
Een steile licht kant aan zeezijde en een lange groene kant.
Daar voor een landingsstrip (vliegveld) en daartussen een haven en een batterij aan hoge flats in diverse kleuren.
De buren gingen Gibraltar op de fiets verkennen. Wij te voet, maar wisten niet hoever we zouden komen. Gibraltar is Brits grondgebied en de Britse huisdierregels zijn streng.
We zijn uiteindelijk toch maar op weg gegaan. We zaten zo’n kwartier lopen van de grens. Voor de grens stond een lange rij auto’s te wachten om binnen te mogen komen.
Voetgangers moesten via een afzonderlijke route: De Spaanse douane had een automatische paspoortcontrole via poortjes. Omdat we niet helemaal begrepen zijn we de deur door gegaan zonder automatische controle, maar de dienstdoende douane had geen interesse voor ons.
Bij de britse douane werden de foto’s op onze paspoorten vergeleken met onze gezichten en dat bleek ok. Mijn rugzak is niet bekeken. En het hondenpaspoort van Doortje wekte geen belangstelling op en is niet eens bekeken, Doortje ook niet.
Toen stonden we in Gibraltar!!!
Eerst wat eten voor onderweg gekocht. Moest eigenlijk met ponden worden betaald, maar daar werd een oplossing voor gevonden.
Het verkeer rijdt er RECHTS, rare jongens die Britten, maar voor het overige kriskras door elkaar. Uitkijken geblazen als voetganger.
We kopen een kaart en besluiten via het winkelgedeelte een stukje de berg op te gaan. Met de bus mochten we niet, want de Buschauffeur vond Doortje te GROOT>
We passeren hier veel tankstations, geen wonder want de benzine of diesel kost hier nog geen euro.
Onderweg veel aandacht voor het roerige oorlogleven van de rotsbewoners. Honderdenjaren van strijd heeft dit gedeelte getekend. Tunnels, kannonnenfundering en Kazematten zijn te herkennen. Er is zelfs een groot Kazemattenplein, dat nu dienst doet als terrasjesplein.
We lopen via een paar mooie winkelstraten het winkelgedeelte uit en komen in een heel ander soort buurt.
Smalle donkere straatjes die een wat verpauperde indruk maken. Ook de mensen die daar wonen maken geen mondaine indruk.
Bij een synagoge vinden we de trap naar de top van de berg. Niet dat we daar naar toegaan, dat is voor ons twee, maar ook voor Doortje te veel gevraagd. Het is inmiddels toch knap warm geworden.
Het is een heel eind trappen lopen voordat we bij de overblijfselen van het Moorse kasteel aankomen. Dit hadden we als einddoel gesteld. Hier start het natuurreservaat van de bergtop. Hier begint ook een gangenstelsel uit de tweede wereldoorlog, dat alleen onder begeleiding kan worden betreden.
We vinden het goed zo en gaan op een bankje even uitpuffen en eten en drinken.
Onze dag wordt helemaal goed gemaakt als we ook nog een stel Makakes (Aapjes) zien, die we op de foto kunnen zetten.
De weg terug ging voorspoedig, zijhet voorzichtig afdalen ivm de conditie van onze spieren en gewrichten.
Voor de Douane moesten we de landingsstrip weer oversteken, die net was gesloten omdat er een vliegtuig was geland. De landingsstrip/startbaan is erg kort, zodat bij landen flink in de remmen moet worden geknepen en bij het opstijgen flink gas moet worden gegeven. Beide is goed te horen.
Bij de douane had niemand belangstelling voor ons.
Eenmaal op de camperplaats aangekomen hadden we toch bijna 14.000 stappen geteld dus waren we wel aan wat rust toe. We drinken met de buurtjes een slokske op een bankje aan de haven, want kampeergedrag is niet toegestaan, dus kampeergerei blijft in de bus.
Nu is het inmiddels over elven en regelmatig komt de bewaking langs en is de plaats fel verlicht.
We gaan eens slapen.
Morgen ronden we ons meest zuidelijke punt en gaan richting Portugal.