Dag 28 Estepano-2 20 mei

Dag 28 estepona-2 20 mei 2017

Vandaag gaan onze linker buren weg, die een mooiere plek hebben dan wij. Wij zouden nog een nachtje blijven om vandaag een rondje in de bergen te rijden en weer hier terug te keren. Via de receptie regelen we dat we dan die plek krijgen als we terug komen.
We gaan vandaag de bergen in. Het is weer zonnig, maar er staat iets meer wind. Via Marbella gaan we de bergen in. Eerst nog wat inkopen doen in de DIA.
We rijden op de A397 naar Ronda. Het is een werkelijk prachtige weg.
het eerste stukje is vooral voor de rijken der aarde. Gigantische Neoklassieke prots staat er langs de weg en verderop in de bergen. Ook de hekken die de lange oprijlanen afsluiten zijn meestal van protserige lelijkheid, met goud en tierelantijntjes.
Gelukkig is het maar een paar kilometer en dan neemt de natuur het weer over. We stijgen de eerste 25 kilometer van zeeniveau tot zo’n 1100 meter. Prachtige bergen, rotsen, vergezichten enzovoorts. Ook dit is weer een rit om te onthouden. Sommige bergen zijn bijna wit als marmer. Dat is geen wonder ook, dat blijkt uit de vele marmergroeven die we ook tegen komen. We stoppen op een mooie plek voor de broodnodige koffie. Ook daar weer prachtige flora aan het project toegevoegd.
Bij Ronda pakken we de A 369, die ons weer naar het zuiden voert over de Sierra de Ronda, ook hier weer een mooie rit met veel minder verkeer en mooie witte dorpjes. In Algatocin, sla ik een verkeerde weg in en moet alle zeilen bijzetten om om te keren, 6x steken en twee natte handen tot gevolg.
Bij Causin moeten we de A 377 op. Nu dat wat een ramp. ER werd wel gewaarschuwd voor slecht wegdek, maar dit sloeg alles. In het begin was er nog wegdek, later was dit helemaal weg en reden we bijna onverhard. Een weg terug was er niet. Die ellende duurde zo’n 15 kilometer en toen hadden ze de weg maar helemaal afgesloten en moesten we links af, een heel smal weggetje op. Geen idee waar we heen gingen. Een voordeel was, dat het wegdek goed was. Na veel onzekere kilometers bochten en draaien en stevige klimmen zagen we in de verte de zee, dus wisten we in ieder geval, dat we de goede richting heen waren. Eenmaal in de min of meer bewoonde wereld kwam het bord einde omleiding, dat was ook het enige bord dat we onderweg zagen. Maar we moesten maar gokken waar we precies waren en hoe we verder moesten. Gelukkig kwamen we er verderop achter waar we zaten en kon Ans ons naar de camping loodsen.
Daar stond onze nieuwe plaats al voor ons klaar.
Een koud drankje hadden we wel verdiend.
Al met al ondanks de ontberingen de moeite waard, zo mooi.
Alleen bleken we nog maar 3 wieldoppen te hebben.
’s Avonds zijn we wezen eten in een restaurantje vlak bij de camping. Tussen twee spaanse verjaardagen in.
We hebben lang moeten wachten op ons eten, maar het was lekker en gezellig.
Doortje is in de camper gebleven (was niet zo warm meer) en is volgens onze buurtjes helemaal stil gebleven.
Morgen naar Gibraltar!!