Dag 27 Estepona 19 mei 2017

Dag 27 Estepona 19 mei 2017-05-19
Op de dag dat Emily 66 jaar wordt gaan wij gewoon verder.
Het zal een dag worden van uitersten.
Geen brood op deze camping, dus maar zelf iets afbakken. Om kwart voor elf vertrekken we met zeer zonnig weer, maar niet zo erg warm. Om 8 uur was het nog een graad of 14, nu 23 graden.
Even buiten het dorp nemen we de ongenummerde weg naar Piedra en daar de A 7279. Ons oog wordt getrokken door een groot wit vlak aan de horizon. De weg leidt ons er langs, er is een parkeerplaats en een uitkijkpost. Het blijkt een natuurreservaat te zijn. Een grote lagune, alleen er staat geen water in en het zand is witgekleurd van de zouten, zie na verdamping zijn achtergebleven. Volgens de informatieborden moet het er krioelen van de watervogels, zelfs flamingo’s zouden er fourageren. We zien geen enkel teken van vogelleven, het staat hartstikke droog.
We gaan weer verder, tussen de olijfgaarden door via de A357. Deze weg is erg druk en er wordt hard gereden, zodat we ons met onze campersnelheid opgejaagd en opgelaten voelen. En het is tenslotte maar een gele weg.
bij een benzinestation kunnen we van de weg af om een bakske te doen en we besluiten om maar een andere route te kiezen, weliswaar een omweg, maar de routebeleving is ons wat waard. De eerste weg die we kozen, bleek niet zo gelukkig. Die werd steeds smaller en ik was genoodzaakt via een zijpaadje om te draaien, moet je niet met een caravan proberen.
We kiezen bij Zalea de A 354, een aanmerkelijk mooiere en rustiger weg. We krijgen prachtige bergen, bochten, vergezichten voorgeschoteld en we konden rustig rijden. Wel af en toe een keertje aan de kant om groepjes volgers voorbij te laten. Het werd een heerlijke tocht. Onderweg ons broodje gegeten en Ans heeft weer een nieuw hoofdstuk aan haar vakantieproject toegevoegd. De olijfgaarden worden langzamerhand ingewisseld door sinaasappelbomen en citroenen. Het wordt nu echt bijna tropisch. In de dorpjes staan de prachtigste palmbomen en bloesembomen en onderweg in het wild Gigantische agaves en cactussen. Prachtig allemaal. De A 354, wordt de A 366 en bij Coin de A 355. Het is een genot om hier te rijden.
Maar dan….We naderen Marbella en dus de kust, de Costa del Sol.
Dat gaat niet zonder cultuurschok!
wat een overgang.
Langs de kust zijn twee dominerende wegen, snelwegen dus, die langs de kust razen. We moeten de A7 hebben, want de AP7 is de tolweg.
Het is er druk!!!
Auto’s razen daar in grote getale langs en met moeite voeg ik in en laat me meevoeren in de massa. Aan beide kanten grote, lelijke complexen. Waar je blijkbaar voor veel geld kunt verblijven. Als je de ramen dichtdoet hoor je de snelweg niet. Die loopt dus vlak langs de zee met een heel klein strookje land er tussen.
Gelukkig rijden we goed en komen even voorbij Estopan op het punt dat de verwijzingen naar de camping moeten komen. Toevallig dat we net op tijd deze subtiele wijzer zagen en konden we nog net afslaan. “Parque Botanica Tropical”. 100 meter van de snelweg.
Op de camping zijn ze nog ijverig bezig om de camping zomerklaar te krijgen en we kunnen nog net de wegwerkzaamheden voorbij. We zetten het campertje neer en mogen een plaatsje uitzoeken. De camping is opzich mooi aangelegd (wel kleine plaatsen maar met veel verschillende plantensoorten. We vinden een plekje ((helaas weinig schaduw) 75 % is camper). Veel verschillende nationaliteiten
Na installatie en een slokje bier gaan we naar het strand, dat op 5 minuten van de camping moet zijn. Het blijkt dat we via een paadje en een onderdoorgang onder de snelweg heen moeten, dat is aangelegd om grote hoosbuien af te voeren naar zee. Een regenwaterriool dus.
Eigenlijk was dit verboden volgens de bordjes.
Het strand zag er uit alsof die hoosbui net geweest was. Smerig, grauw en vol met draglinesporen. ER is nog veel te doen.
Terug op de camping blijkt het weglawaai daar mee te vallen en er zijn weinig herrieschoppers. Na het eten (dat doen we hier laat) wordt het toch wat fris en we gaan om 22.00 uur naar binnen.
Blog schrijven en naar bed..