Dag 18 KIKOPARK rural 10 mei 2017

Dag 18 KIKOPARK Rural 10 mei 2017.

Vandaag gaan we weer een eindje verder naar het zuiden. Bij het terug lezen van mijn blog had ik wel enige schaamte door de typefouten die ik maak. Trouwe lezertjes weten nog wel van vorige jaren, dat de knoppen van de laptop denderen. Dat wil zeggen dat 1x indrukken soms/vaak twee letters of cijfer te voorschijn komen. Als je dan typt in de zon zie je dat niet en staan er soms/vaak rare dingen. In de zon zie je dat niet zo scherp en blindtypen is mij nooit geleerd. Dus Mea Culpa en neem het mij maar niet kwalijk.
Het onweer van Gisteren is niet doorgezet, dus bleef het droog. Tot laat stroomde de camping vol en om 23.00 uur kwam er nog iemand naast ons staan.
Vanmorgen schijnt de zon weer al zijn er ook wolken, de voorspelling is dat het vandaag niet droog blijft.
Om 10.30 uur vertrekken wij bij 17,5 graden. De camping stroomt weer leeg.
We rijden eerst weer naar Truel ( de zelfde saaie weg als eergisteren maar dan in omgekeerde richting). Vlakbij Truel is een vliegveld waar alleen vliegtuigen staan met een hoesje om, het zijn er tientallen. Het lijkt wel een opslagplaats van niet gebruikte vliegtuigen.
Na 60 km hebben we een koffiestop. Ans herijkt haar vakantieproject “Bloemetjes op het Dashboard” een soort “paradise by the dashboardlight”, maar dan anders. Ze plukt nieuwe bloemetjes.
Onderweg is veel moois te zien. Ook hier weel veel kleurige grond met stenen en vaak spaarzaam begroeid. De kleuren varieren van terra cotta (volgens Ans) en crème. De rotsen zijn er in allerlei vormen, zijn sterk gegroefd en zitten vol gaten. De spaarzame huizen en andere gebouwen zijn meestal vrij ruw gebouwd en soms in bouwvallige staat. We rijden inmiddels op de A 420, een rode weg op de kaart, mooi en niet druk. Even voorbij Ademuz rijden we tussen muren van bijna witte rots naar zo’n 1100 meter. Waar wij onze weg vervolgen op de hoogvlakte daar. Inmiddels zijn de wijngaarden weer opgedoken en zien we velden vol met wat wij denken Amandelbomen te zijn. We maken hier een omweggetje via een gele weg, door het Spaanse platteland, dat toch ook weer niet zo plat is.
Daarna gaan we via de witte weg CV 470 en daarna CV 473 (Camporrobles) richting Villargordo del Gabriel, waar de camping moet liggen in of bij het KIKOpark. Ook langs deze weg veel amandelboomgaarden en wijngaarden. Het is hier vrijwel vlak. Daarnaast zijn er veel grote stallen, waar zo te ruiken varkens in worden gehouden.
Vlak bij de camping verandert het landschap als bij toverslag. De ruige en grillige terracotta rotsen keren terug, we zien een stuwmeer en we zien de camping.
Een mooie camping met grind en grote met cypressen afgescheiden plaatsen. Goede Wifi op de plaats, maar twee bussen pubers op het terrein. Gelukkig worden die even later afgevoerd met diezelfde bussen.
We zijn om kwart over drie op ons plekje en na een drankje gaan we nog een stuk wandelen naar het stuwmeer.
Dat was fantastisch!!
Het meer was niet zo erg vol, maar was prachtig om te zien. De wanden waren in allerlei kleuren en schakeringen, een lust voor het oog.
ook de begroeiing was de moeite waard en we hebben heel wat niet indentificeerbare bloemetjes gezien.
Om 17.00 uur waren we weer terug, net voor de bui, die nu 18.45 uur inmiddels alweer lang over is. Hoewel… het begint weer te spetteren.
De camping is alweer een heel stuk bezet, het aandeel hollanders is opmerkelijk. Zonder van die immens grote campers gelukkig.
eerst maar een lekker eten.
We hebben 168 km gereden.