Dag 11 20 mei Gescheiden op weg

Dag 11 20 mei Gescheiden op weg.

De titel is minder heftig dan het lijkt. Vandaag gaan we naar een camping in Gusum. We rijden vandaag niet met twee campertjes achter elkaar, maar kiezen ieder onze tijd en route naar het zelfde volgende doel.

Er staat een flinke bries maar de luchttemperatuur is aangenaam, wel wat wolken.

Wij (nu even alleen Ans en Wim) doen nog eventjes boodschappen op het eiland, zodat we daarvoor onze reis later niet hoeven te onderbreken. Ik bel nog even de camping of er plaats is, dat komt goed.

Om 12.00 uur zijn we van het eiland af en draaien de E22 op naar het noorden. Bij Karemo kiezen we voor een paralelle margrietenroute, die veel leuker is om te rijden mooie weggetjes en smalle lanen met oude bomen, en zelfs een stuk Grusweg bevat. Ook hier is de natuur een eind achter op die in Nederland.

In het gehuchtje Pataholm (schitterend pleintje met kinderkopjes en mooie huizen) staan we lekker even aan het haventje voor een bakske.

We volgen de margrietenroute tot Monsteras en gaan daar de E 22 weer op.

De omgeving is hier prachtig, veel grote rotspartijen, vaak versierd met plakken lichtgroen korstmos, mooie bossen afgewisseld met weilandjes en veel, heel veel seringen.

Er is veel te zien. Ans spot in het totaal 10 kraanvogels, een rode wouw, een vos en.... de eerste eland in Zweden. Waren ze tot nog toe slechts te zien op de waarschuwingsborden, deze was echt.

Onderweg nog even getankt, want hier is de diesel ietsjes goedkoper (22,86 SEK) en bij een COOP to Go brood en melk gekocht. Van Karnemelk hadden ze nog nooit gehoord. Ook de kreet Karnmjolk (googletranslate) kenden ze niet.

Even verderop weer een stukje van de snelweg af, weer een mooie stille weg.

De laatste 100 km weer over de E22, waar het vies begon te regenen, wat de reis niet plezierig maakte. Dan zie je bijna niks van de omgeving.

Toen we de afslag Gusum bereikten werd het droog.

Kamperen op de camping in Gusum is voor mij traumaverwerking. Op die camping trof ik drie jaar geleden bij het wegrijden de fatale steen, die onze vakantie verpeste.

De campingbeheerder Rembrandt herkende mij wel, maar wist niet meer waarvan, na mijn verhaal viel alles weer op zijn plaats en werden we hartelijk verwelkomd.

Vijf minuten na onze aankomst kwamen ook Jan en Elly aan, zodat we gezamenlijk ons kamp konden opzetten.

Daarna bier en wijn en lekkere wraps van Elly en een toetje.

We besluiten morgen een no-drive dag in te lassen, om wat te wandelen, kletsen, lezen enz en plannen te maken voor de komende week.

Op naar de poolcirkel!