Dag 12 21 mei Salomons Zegel

Dag 12 21 mei Salomons zegel

Vandaag blijven we nog een extra dag op de camping. Even een dagje niet rijden.

Dat betekent dat we een beetje mogen uitslapen en een slow start hebben. De weersvoorspellingen waren ook niet zo gunstig, dus we zien wel.

's morgens vroeg toen ik Doortje uit moest laten was het gewoon koud.

Na het verlate ontbijt gaan we eerst een beetje lezen en niksen om vroeg in de middag gezamenlijk nog een wandeling te maken. Volgens Rembrandt kunnen we een mooie wandeling maken in het bos en hij legt uit hoe we moeten lopen.

Voor het vertrek maken we brood voor onderweg klaar en pakken we ook regenkleding in want er zou nog regen kunnen vallen.

Volgens de buienradar regent het langdurig in heel zuid-Zweden beneden Gusum. Hier zou het beperkt blijven tot een buitje. Uiteindelijk is er zelfs helemaal niets gevallen!

De kou was gelukkig wat minder geworden.

We lopen buiten de camping de weg op langs het bos en verbazen ons over de verscheidenheid van plantjes en bloemetjes langs de kant. Veel nog in knop, want zoals eerder gezegd loopt de natuur hier nogal achter. Hier staan nog massa's bosanemoontjesen sleutelbloemen in bloei, die thuis al zijn uitgebloeid.

Een feest om de zien! Zelfs zien we wat Salomonszegel.

De weg heeft een paar flinke stijgingen en er zijn mooie uitkijkjes oa naar de camping en het meer.

Na verloop van tijd slaan we een bosweg in die naar een meertje zou leiden. Ook daar zien we weer leuke plantjes en is de omgeving mooi, de uiteindjes van de dennen kleuren lichtgroen en overal zie je stenen en takken begroeid met mos en korstmos, een goed teken: schone lucht.

We vinden een paar zitstenen en verorberen onze meegebrachte bammetjes.

Een eindje verder blijkt uit onze Maps.me dat het pad eigenlijk nergens toe leidt en gewoon ophoudt.

Hier besluiten Elly en Ans weer terug te wandelen. Jan, Wim en Doortje geven gehoor aan de roep naar avontuur en gaan zonder pad verder op pad.

Deze expeditie wordt met de grootst mogelijke omzichtigheid uitgevoerd en leidt uiteindelijk na vele ontberingen tot de juichkreet van Jan : Daar is het meer.

En inderdaad we hebben het meertje bereikt en daarna ook de weg terug naar de camping al ging dat niet zonder extra inspanning want we waren een behoorlijk stuk afgedwaald.

Moegestreden kwamen we gedrieen aan op de camping, waar we met vlagvertoon werden ingehaald door Ans en Elly. Het vakantiewasje wapperde in de wind.

We laven ons en doen verder niet zo veel.

Ans kookt vanavond aardappeltjes uit de oven met sla en koteletjes. Lekker hoor.

Na het eten en de afwas hebben we nog even koffieoverleg over de reis van morgen.

Ons doel van morgen is camping Falkuden in de buurt van Avesta.

We rijden gezamenlijk!