Dag 25 19 juni Kampeerkoorts

Dag 25 19 juni Kampeerkoorts

Kampeerkoorts raast weer door het land
De WC-zorgen zijn eindelijk aan de kant
We hoeven nu een hele poos
Niet meer op onze camperdoos
Geen camping is meer onbemand

Eerst een rectificatie: Ik heb het dorpje Nijhuizum te kort gedaan. Het blijkt veel groter dan ik gisteren meldde. Het telt wel 24 woningen en een kerk.

Het is vandaag zulk lekker weer, Ans slaapt zo lekker uit en ons plekje is zo fijn, dat we besluiten om vandaag lekker hier te blijven.
Dat een boer op een verderop gelegen weiland koeienmest uitrijdt deert ons niet want de wind staat van ons af.
Op zo;n lui dagje valt er natuurlijk niet veel te bloggen.
De camping begint in een rap tempo vol te lopen, gelukkig is er op ons veldje geen officieel plekje meer, dus verandert er daar niets meer.
De kampeerkoorts blijkt inderdaad uitgebroken, het eerste weekend zonder toiletrestricties drijft veel mensen op pad met hun kampeermiddel om lekker te kamperen en de gemeenschappelijke toilet en douchegelegenheden massaal in te nemen. Jammer voor ons fijn voor hen die zoveel belang hechten aan gemeenschappelijke voorzieningen.
Hoewel de regels duidelijk zijn heb ik mijn twijfel aan de drang om zich aan de regels te houden en aan de verplichte schoonmaak en ontsmettingsrichtlijnen en beschikbaarheid van middelen.
We gaan het zien.
Omdat de toeloop zo groot is dit weekend willen we zaterdag niet nog een tussencamping gaan zoeken.
We besluiten de vakantie zaterdag laat weg te gaan en via een mooie route op ons gemak naar huis te rijden.
We komen dan ook pas in de avond thuis.
Bijkomend voordeel is dat Ans zondag haar verjaarsontbijtje lekker op bed kan krijgen.
Verder zijn we vandaag nog even naar het kerkje gegaan. Van de campingmevrouw hoorden we dat het kerkje het hele jaar dag en nacht open is. Dus dat wilden we toch wel weer eens zien>
Het is van binnen een schattig kerkje met donkerhouten banken en een dito preekstoeltje.
Normaliter worden er nog 4 diensten per jaar gehouden door de PKN-gemeente uit Workum. In coronatijd even niet.
Toen we er waren was een van de muzikale dorpelingen trompet aan het spelen in het kerkje omdat het zo mooi klinkt daar.

Verder dus weinig gebeurd, de camping is vol en morgen ronden we onze reis af. Na het weekend stuur ik nog een afsluitende blog.
Oant Sjen