Dag 12 22 mei 2018 Een nieuwe start.

Dag 12 22 mei 2018 een nieuwe start.

Deze eerste dag van het tweede deel van onze reis kon niet beter starten dan met het ontroerend mooie bericht dat onze Cor kreeg van de oncoloog: Ik geloof niet, dat deze kanker ooit nog terug komt, na drie jaar inactiviteit.
Wat zijn we blij!!!
Vol goede moed zijn wij weer vertrokken. We gaan op slow. De nieuwe trend in koken, slow cooking vertalen wij in slow camping.
We rijden naar het Capelse Veer voor de eerste koffie, met appelflap.
Het is prachtig weer.
Bij het capelse veer doet een apachehelicopter zijn kunstjes op lage hoogte boven de weilanden.
We gaan het veer over en rijden richting Drongelen.
Daar is de weg afgesloten, maar we kunnen nog wel naar het Drongelse Veer aan de overkant, met de pont. Via de Heusdense Brug weer naar de andere kant en daarna via Ammerzoden, Hedel enz. naar Rossum. Daar parkeren we onze bus bij het voormalig Fort st. Andries, aan de rivieren driesprong.
Mooie plek om de tweede appelflap op te eten.
Daarna gaan we via kleine weggetjes naar de pont bij Oijen over de Maas tot Ravestijn, een mooi, maar onbekend, stukje Nederland.
In Ravestijn doen we een tussensprintje over de N 277 om naar de Grote Peel te gaan.
De weersverwachtingen worden wat somberder, verhalen van modderstromen in zuidLimburg en onweerkansen bij ons in de buurt.
Als we bij de Grote Peel aankomen durven we maar een klein stukje de Peel op vanwege de onweerskansen. Het was er heel stil en heel mooi, maar niet te harden van de muggen. Even stil staan leverde tientallen muggen op onze blote benen. Iets voor onze Thom??? Dus toch maar weer naar de camper waar we op de parkeerplaats van het bezoekerscentrum onze verlate lunch nuttigden.
Het is nog zo goed als droog als we naar de camping in Egchel rijden. Een SVR-camping van het allernetste soort en behoorlijk druk. We krijgen koffie in de grote zaal, maandag was er nog Biljarten. Vandaag helaas geen activiteiten. Opa brengt ons naar de plaats en ziet toe dat de camper keurig in lijn komt te staan met de andere campers.
Het gras is kort geschoren en het toiletgebouw is volgehangen met veel do’s en nog meer dont’s. Er is hier niemand niet-grijs.
Alle caravans staan keurig op een rij en ons kent ons.
Maar voor 15,50 euro moet je niet mopperen en het is koddig om al dat modelcampingvolk te zien.
Na een biertje en ons eten, salade met gerookte kip, Doortje uit laten en afwassen begint het zachtjes te regenen. Mijn mobieltje slaakt al onweersgeluiden. Dat belooft wat.
Om half negen wordt het donker en barst het slechte weer los.
Veel regen en onweersklappen. De luifel staat op slecht weer, goed vast, klein eindje uit en schuin naar beneden. De buurman doet verwoede pogingen om het waterreservoir op zijn luifel te legen.
Om 21.15 hebben we het ergste gehad.
De buienradar geeft geen nieuwe buien.
Morgen weer verder, waarheen weten we nog niet. Waarschijnlijk Duitsland in.
Wiedersehen!