Noorwegen dag 21, Hardangervidda

Noorwegen dag 21, Hardangervidda 20 juni 2014
We dachten dat het nu wel zo’n beetje over was, dat we (bijna) alles hadden gezien en er geen echte verrassingen meer zouden komen. Niets is minder waar. Vandaag werden we toch weer verrast.
Het is droog en behoorlijk bewolkt als we om 10.15h vertrekken in oostelijke richting. We krijgen weer de ondergrondse haarspeldbochten richting waterval. We rijden vandaag aan de noordgrens van de Hardangervidda, een immens grote (8000 km2)hoogvlakte, waar alles natuur is en nauwelijks berijdbare wegen. Het landschap verandert dramatisch. De weg stijgt naar zo’n 1050 meter, rechts ontvouwt zich de hoogvlakte. Helemaal vlak is ie niet, maar meer golven, met water en rotsen en sneeuw. Je zou het zelf moeten zien om te geloven. Foto’s benaderen de werkelijkheid slechts. De weg is rustig en de omgeving stil. De lucht is prikkelend fris.
De enige bebouwing zijn hutjes of een enkel hotel, dat er alleen voor de winter staat.
In de buurt van Vakavadett hebben we koffie gedronken en stil zitten genieten. De weg stijgt nog verder tot 1250meter. Bij het Halnefjord houden we weer een stop. We maken een wandeling tussen de stenen, meertjes en sneeuw, die er op deze hoogte weer volop is en veel alpine begroeiing. Vooral de vele scherp gevormde stenen vind ik geweldig. Ze zijn groen gekleurd van de korstmossen die er op groeien. Doortje vindt de stenen ook prachtig om op te springen. De sneeuw is volgens Doortje om in te plassen. Het was een geweldige ervaring en we voelen ons rijk om dit te mogen ervaren. Geen mens te zien. Wel is het koud en later is het in de camper weer heel comfortabel en warm.
Na 60 kilometer is dit moois voorbij en daalt de weg weer.
Bij Haugatol Zijn de berghellingen bezaaid met vakantiehuisjes (Hytter) die mooi in de natuur zijn opgenomen en bijna allemaal een dak met graszoden hebben. Dat vind je overigens in heel Noorwegen. Op die daken groeien na verloop van tijd allerhande kruiden en maken sommige vogelsoorten er hun nest. (oa meeuwen).
We blijven wel vrij hoog rijden. In Geilo gaan we de 40 op, opzoek naar een camping. De eerste wordt afgekeurd, de tweede (in Dagali op 850 m) ziet er goed uit, maar er is geen sterveling. Een bord vermeldt, dat de beheerder om 20.00 uur langs komt, we wagen het er op en maken een mooie wandeling. In het begin van de avond komen er 2 campers bij. Wel zo prettig.
De campings in Noorwegen verbazen ons wel. Meestal zijn het fantasieloze stukken grond met beperkte voorzieningen. Een enkele keer, zoals deze ziet de camping er uit zo als we gewend zijn. Veel campings zijn ook gewoon verdwenen, ondanks dat de bebording er nog staat. En ondanks dat het hoogseizoen toch aardig dichtbij is, zijn er ook veel camping bijna leeg.
Voor vandaag wel weer genoeg.
Morgen is Ans jarig, dan gaan we op kerkenpad. De weg die we morgen rijden heeft nogal wat Stavkyrker. We zijn benieuwd…