Noorwegen dag10, Kystriksveien dag 4 (9 juni 2014)

Noorwegen dag 10, Kystriksveien 4.
Vandaag zijn we precies 21 dagen of 3 weken op weg, bijna op de helft en tijd voor een reflectie. Nog even en we moeten gaan aftellen. We hebben nu 4500 km afgelegd en moeten (mogen) nog zo’n 3500 km.
Tot nu toe bevalt deze reis ons buitengewoon goed, en kom ik superlatieven te kort om dit uit te drukken. We hebben veel beleefd en gezien. We zijn wel vooral op landschap en natuur georiënteerd, dus is het culturele aspect wellicht wat onderbelicht. Wij missen dat niet; er is zoveel moois te ontdekken, ook in het kleine. Zo hebben we nu een scholekster-gezin als buren. (zie foto). De landschappen zijn erg verschillend met ieder een eigen schoonheid, soms overweldigend, soms ingetogen.
Wat ons opvalt zijn ook de verschillende stadia van seizoensontwikkeling, zowel binnen Scandinavië, maar ook tov Nederland, hier staan nog bloeiende tulpen in de tuinen…
Het camperen is de manier om van dit alles te genieten, met name met zo’n kleine, maar goed uitgeruste, camper, waarmee alle wegen en bochten kunnen worden genomen. De ruimte is minder dan in de caravan, maar zeker niet te krap en ook toereikend voor slecht weer, je moet wel van elkaar houden. Een grotere camper heeft vooral wat betreft flexibiliteit veel beperkingen. Deze vakantie is ons inziens niet op deze manier mogelijk met de caravan. We zijn hiermee camperfans geworden, voor dit soort vakanties.
Of dit ook betekent dat we binnenkort campereigenaars worden is nog niet gezegd en is ook een budgettaire kwestie.
Deze lange vakantie is ook best prijzig, camperhuur, brandstof voor ca 8000 km, campingkosten, ferry-kosten, en hogere prijzen in Scandinavie voor zo’n beetje alles. Maar voor wat we nu al hebben beleefd; het sparen waard. En we zijn pas op de helft.
Zo de eerste reflectie zit erop.
Vandaag besloten we om niet te gaan reizen. Het weer valt tegen. We gaan nog een poging wagen om een van de zeven zusters te beklimmen. We gaan er met de camper naar toe en zien we of ons plekje straks nog beschikbaar is.
Het wordt de Breitinde, de kleinste van de 7. Het is droog en de top van Breitinde is (nog) niet in nevelen gehuld. Onder aan haar voet(en) levert ze toch een indrukwekkend aanzicht.
Ruim 900 meter gladde grijze rotspartijen, met stukjes veen er tussen. Vol goede moed beginnen we aan deze mission impossible. Dat valt zwaar tegen. Wat als een wandeling wordt beschreven in de folders, blijkt een stevige klimpartij, niet van gevaren ontbloot.
Na een half uur protesteert de knie van Ans heftig en besluiten we niet verder te gaan. De weg terug is met al die schuine stukken rots nog lastiger.
Als we beneden zijn blijkt het afbreken van de klim een goede keuze. Het weer wordt slechter, de wolken lager en het zicht neemt af. Breitinde is gedeeltelijk aan het zicht onttrokken. We zitten lekker aan de koffie, in onze camper, op het parkeerterrein.
Teruggekeerd op de camping regent het echt, ons plekje is nog vrij, ons uitzicht wat minder (foto).
het pinksterweekend is over, de camping is bijna verlaten.
De rest van de dag lekker lezen.
Morgen weer verder.