Noorwegen dag 4 de Vesteralen

Noorwegen dag 4 (de Vesteralen) 3 juni 2014

Vandaag gaan we richting Lofoten.
Het is prachtig weer en de zon schijnt volop, we ontbijten buiten.
We vertrekken richting Bjerkvik, waar we naar oorspronkelijk verwachting het noordelijkste punt van onze reis zouden bereiken (N 68.32.927 O 017.33.58). Dat dit niet zo zou zijn blijkt later. Vandaag was voor een deel een herhaling van zetten tov gisteren. We reden weer door anzichtskaarten en promotieposters. Veel besneeuwde toppen, veel mooie bergen, kortom weer veel moois. Op sommige plekken was het ook wat vlakker en zompiger met kleine groepjes berken. De berk komt hier wel veel voor, meer nog dan naaldbomen. Er is hier weinig bewoning, alleen aan de randen zijn wegen.
Na verloop van tijd werd het landschap wat heuvelachtiger en bleven de besneeuwde toppen ons wel volgen, maar meer op afstand, aan de horizon. We rijden veel langs se fjorden.
En veel elanden op de waarschuwingsbordjes ook hier. Geen eland in het echt, ook hier.
We volgen de E10, die loopt van Bjervik naar Moskenes. In Gullesfjordbotn volgen we de oude route. De nieuwe route is rechtgetrokken via tunnels en gaat in 1 streep door naar Fiskebol. Wij nemen de oude weg wijd , die nu de 83 heet, naar Sortland. De bedoeling was om daar naar de Camping te gaan. Nu dat deden we dus niet. Geen leuke camping en geen leuke omgeving. Omdat het nog vroeg is besluiten we in de richting van de Vesteralen te gaan. Een noordelijk van de lofoten gelegen eilandengroep die minder bekend is. We nemen de secundaire wegen op zoek naar iets moois en mogelijk een camping.
Die blijken er meer te zijn, dan de boekjes aangeven, dus nemen we het risico om naar Stö te gaan. Helemaal naar het topje tegen de Noorse Zee.
Nu dat hebben we geweten.
Het landschap van de Versteralen lljkt wel wat op Schotland. Scherpe bergen met vooral lage begroeiing. We maken een prachtige tocht en komen na het dorp Myre uit op een prachtige weg tussen wijds water uit, de meeuwen en scholeksters vliegen in het rond.
een smalle weg met passingplaces.
Uiteindelijk komen we bij een klein vissersdorp, waar een bord ons een camping belooft.
En ja daar loopt een piepklein weggetje naar de kust en met moed beleid enz. nemen we deze weg en komen uit op de ultieme kampeerplek.
Zo mooi hebben we nog nooit gezien.
De camping zelf stelt niets voor, maar de entourage, het uitzicht is overweldigend. Het is een soort Finisterre, Landsend, hierna is er niets meer dan zee en rotsen. Hier blijven we!!!
En morgen ook.
Na installatie zijn we nog even naar de visverwerking geweest (Stokvisdrogerij.
Morgen gaan we wandelen. Door ons uitzicht over zee krijgen we vanavond waarschijnlijk een onwaarschijnlijk mooie midzomernachtzon…

PS dit is het noordelijkste puntje van onze reis: Sto
N 69.01.180
O 015.06.489