Dag 17 02 mei 2024

Dag 17 donderdag 2 mei 2024Tongue

Vandaag is een aaneen schakeling van verrassingen.

Na een rustige nacht bereiden we ons voor op ons vertrek naar het westen (en niet zoals ik gisteren schreef naar het oosten, dat zou een natte boel geworden zijn).

Gelukkig is er geen mist, het is zelfs helder er schijnt een zonnetje en het is vrij zacht.

Toch een echte lente dag?

We gaan het het zien.

De eerste 50 km is de zelfde weg als twee dagen geleden, maar dan anderom en met ander weer.

Het werd een prachtige rit.

Het is zelfs lekker warm geworden met een stralende zon Dat maakt het zicht al een stuk leuker en alles ziet er ineens veel mooier uit. Bovendien staat er niet zoveel wind, die we ook nog eens in de rug hebben

We rijden op de A 836 door een afwisselen landelijk gebied, met aan de rechter kant veel zicht op zee, want de weg volgt de kust op korte afstand.

De kwaliteit van het wegdek hier is amobinabel en gemene kulen moeten we zoveel mogelijk vermijden.

Sacha en Kelly klaagden hierover vorig jaar ookal op hun Schotlandtrip.

In Thurso bij de Tesco, met een bijna vol parkeerterrein, doen we onze boodschappen voor het komende weekend. Daar is een oudere man gevallen en ligt nu omringd door personeel en politie in het gangpad. Zo te zien in hij wel bij kennis en wacht men op de ambulance. Het gangpad is afgesloten en daar staat helaas de voor Elly en Jan benodigde ochtendyoghurt. Eerst de andere boodschappen dan maar. Eindelijk na zeker 3/4h komt er een ambulance en neemt het slachtoffer mee. Gelukkig voor het slachtoffer en voor Elly en Jan.

Een eindje verder op de A 836 drinken we koffie op het parkeer terrein van de Reay GolfClub, naar zeggen de noordelijkste 18 holes-links-course van het britse vaste land.

Het is inmiddels lekker warm en de thermometer tikt de 18 graden aan!

We rijden weer verder langs de A836 tot voorbij Melvich en genieten van het zonnige landschap, dat zeker nu met de zon ectra opgefleurd wordt door de helgele gaspeldoorn. Omdat het rustig is op de weg kunnen we ook heel relaxed rijden.

Weer een eind verder tussen Strathy en Amadale hebben we een mooie plek voor de lunch.

In Bettyhill komen we op het laatste traject, een single trackroad weer. Dus weer extra opletten. De omgeving wordt ook weer wat ruiger en flinke bergen aan de horizon.

En een smal bruggetje op de enige doorgaande weg uit de streek.

In de verte doemt de Kyle of Tongue oo, waar we een stukje langs rijden en waar we de ingang van de camping bereiken na ca 100 km.

We zijn lekker vroeg, maar er is best belangstelling voor deze camping. Campers die wij onderweg zagen bleken ons te zijn voorgegaan.

We werden herkend als de Nederlanders die hadden geboekt, ingeschreven en we betaalden ons campinggeld.

We kregen prachtige plekken toebedeeld. Langs de noordrand van de camping, direct aan het Kyle. Een prima uitzicht dus en in de zon.

Het is zo lekker dat de stoeltjes uit de bus gaan en even later zitten we heerlijk aan een bier en wijn. Ongekend dat weer hier in Schotland.

En morgen mogelijk nog zo'n dag, maar dan blijven we hier.

Nu lekker slapen.