Dag 37 15 juni Kystriksveien

Dag 37 15 juni Kystriksveien

PS: Er zijn wat problemen met de Website, waardoor ik zelf geen reisverslag kon publiceren. Ik heb naar de lezertjes waarvan ik een appadres heb eea via de app gestuurd. Inmiddels heeft de webmaster zojuist het verslagvan gister voor mij gepubliceerd en ik heb de foto's erbijgeplakt.

Hoe het met de volgende verslagen gaat weet ik nog niet. Zo nodig stuur ik ook dan een appje.

Vandaag gaan we aan de Kystriksveienof R 17 beginnen. De Kystriksveien is een toeristische weg, die grofweg loopt tussen Bodo en Steinkjer. De weg loopt over een aantal eilandjes langs de westkust van Noorwegen en wordt hierdoor meermalen onderbroken door pontjes en ponten, ofwel ferries. De weg slingert zich over die eilandjes heen. Wij hebben deze weg aleens eerder gereden op onze eerste Scandinaviereis in 2014, met een huur buscampertje en hebben er toen erg van genoten.

Na een regenachtige nacht was het kil opstaan vandaag, koud en nat.

Gelukkig ging het wegrijden zonder problemen en konden we na de startkoffie om 10.30 uur wegrijden.

De reis ging via de 80 richting Bodo met een eerste tunnel na 11 km ( gelukkig een moderne, goed verlichte) . Bij Oding gaan we de R17 op het begin van de Kystriksveien en bereiken na korte tijd de Satltstraumen. Een nauwte tussen de Skierstadtsfjord en de Saltfjord waar het water als gevolg van eb en vloed met grote snelheid en veel geweld doorheen wordt geperst. Over de Saltstraumen ligt een fraaie betonnen boogbrug.

Aan de voet van de brug ligt een parkeerterrein en een uitkijkpost om dit moois te aanschouwen. Daar gaan we ook naar toe.

Wel erg koud maar de moeite waard. Het water raast voorbij met draaikolken en al. Stoere toeristen laten zich tegen flinke betaling in een speedboot heen en weer varen op deze stroomversnelling, ingepakt in gele regenpakken.

We lopen daar een stuk rond voor foto's en gaan ons daarna opwarmen met lekkere koffie.

Daarna de brug over en over de brug naar de ExtraCOOP voor eten en het tankstation voor drinken tbv onze dappere campertjes. Dure kostgangers zijn het want we tanken inmiddels voor ruim 25 NOK/l.

Dan gaan we echt op weg de R17 op.

Wat een verademing tov van de E-6. Redelijk rustig en nauwelijks vrachtverkeer. Er is niet een keer getoeterd.

De omgeving is weer wonderschoon. Het is inmiddels droog en dat scheelt een boel. Het is ook merendeels groen, vetgroen zelfs. De bomen staan uitbundig in blad en ook de bodem is bedekt met groene planten. Er worden zelfs hele gazons gespot bij sommige huizen. Het ziet er hier ook wat minder verlaten uit. Vriendelijker ook. Hoewel de grote donkere bergen nog erg imposant zijn.

Overal komt smeltwater van de bergen, soms in heel kleine stroompjes, soms bulderend naar beneden, maar steeds op plekken waar we niet kunnen fotograferen.

We komen ook hier weer tunnels tegen, 7 stuks vandaag, een van de tunnels was erg slecht verlicht, die verblindde meer, dan dat het hielp. Gelukkig was dit vooral aan het begin en aan het eind.

Verder was het genieten als vanouds zou ik zeggen, elke dag is mooi. Zelfs de mist hoog in de bergen kwam niet naar beneden. Dat was ookal een gelukje.

Zo kwamen we al vroeg bij de camping aan in Reipa, na 132 km.

De zelfde als 8 jaar geleden alleen met een nieuwe eigenaar sinds 2019, gestart in coronatijd.

Het grasveld is wel vrij nat maar stevig dus we vinden een mooi plekje met prachtig uitzicht, nu eens niet op het fjord, maar op een prachtige berg.

Omdat we zo vroeg zijn kunnen we nog een stuk wandelen naar de haven van Reipa, nog rustig wat drinken, lekker douchen.

Ans spot nog een watersnip en krijgt hem nog mooi op de foto ook.

Het is vandaag weer LAT-avond, dus eten we apart. Ans en ik Sommerkoteletten.

De avond valt mooi vandaag met een zonnetje en mooie wolkenflarden om de bergen.

Lekker slapen strakjes.

Morgen twee ferries en veel tunnels.