37 Lands End

37 Lands End
19 juni 2015

Op 30 mei waren we in John o Groats, in het uiterste noordoosten van Schotland, nu zitten we dichtbij dat andere uiterste stukje van de UK; Lands End in Cornwall in het uiterste zuidwesten. Zo heb je ook nog Finister in Bretagne, dat ligt weer daar tegenover op het vaste land van Europa.
Vandaag dus de expeditie naar Lands End. Indachtig de enorme drukte bij st Michaels Mountain hadden wij ons ingesteld op een druk gebeuren, met veel mensen en volle parkeerplaatsen.
Bij de balie had ik geïnformeerd hoe we er het beste naar toe konden. Het blijkt dat Landsend via de officiële route uitkomt op een commercieel gebeuren van jewelste met een erg duur parkeerterrein. De receptionist adviseert ons naar het plaatsje Sennen te rijden, daar de bus te parkeren en dan via het Cornwall Coast Path te lopen naar Lands End.
Dat hebben we gedaan.
Bij aankomst bij Sennen zijn we de eerste parkeergelegenheid opgegaan die we tegen kwamen. Dat was gelijk raak.
Een grasterrein boven op de klif, met uitzicht op de prachtige baai beneden.
Een staalblauwe zee met witte rollende golven en een mooi strand.
Het parkeerterrein had plek te over. We nemen met de bus een plek in zodat we vanuit de bus zo op de baai kijken. Voor £ 3.70 mogen we daar de hele dag staan. Voor onze ogen zijn twee parasailers aan het zweven in de lucht een prachtig gezicht. Als een van hen landt maken we een praatje met hem. Hij is de hele zomer bezig met parasailen, binnenkort in de Alpen, in Frankrijk, in Duitsland en in Spanje. Alles met zijn buscamper, behalve Spanje, dan is het vliegtuig met Rianair goedkoper.
Wij drinken koffie en maken ons op voor een pittige wandeling, als we het halen naar Lands End.
Het weer is inmiddels zonnig geworden, maar de zeewind te fris om in T-shirt te gaan.
We lopen via het Cornwall Coast Path (een aanrader Lies, van wat we er van hebben gezien en gewandeld en genoeg kilometers om een maandje te wandelen.
we dalen af naar het Dorp Sennen, waar de overige parkeerplaatsen vol zijn.
Voorbij het dorp klimmen we weer de rotsen op naar de eerste bult. Het is er werkelijk adembenemend, wat een prachtige kust is dat! Beneden de blauwe zee, die met witte koppen tegen de rotsen slaat. Rotsen in allerlei vormen en maten en met mooie begroeiing. We nemen veel foto’s met de wetenschap, dat die nooit zo mooi zullen zijn als wat we nu zien.
Het is eigenlijk ook rustig op het pad.
Na een uurtje wandelen eten we ons brood en drinken ons water. Een uitgelezen plek om te mijmeren.
Het pad is soms lastig, soms moeilijk. In de verte lonkt de landtong van Landsend. Beneden ligt een wrak van een kleine boot, die de ontmoeting met de rotskust niet heeft overleefd.
We besluiten toch maar door te gaan, zo dicht bij ons doel. We hebben alle tijd, onze plek op de camping is gereserveerd en morgen staan we er nog een dag en het is mooi weer.
uit eindelijk bereiken we de Landtong en later ook het einddoel:”The First en Last House”. Hier niet meer dan een eenvoudig huisje, waar ze lekker ijs verkopen. Een eindje landinwaards een commercieel gebeuren.
Ook hier is het op dit moment rustig. Als we weer gaan komt er net een buslading aan, daar hebben we geen last meer van.
De terugreis is al even mooi als de heenreis, we wandelen wat sneller omdat we niet meer overal stoppen en we ook wel toe zijn aan rust voor de beentjes. Ook Doortje is moe. We skippen het dorp, door op het laatst een hoger gelegen route te nemen, dat scheelt een keer dalen en stijgen.
In de bus nemen we nog een kopje koffie en een boterham, zeggen de parasailer gedag en gaan naar de camping terug.
onderweg nog wat BBQ-spul ingeslagen. Dat hebben we wel verdiend.
En het is een mooie afsluiting van een prachtige dag!
Benieuwd wat we morgen beleven.
Het weer wordt iets minder wordt voorspeld..