17 John o Groats

17 John o Groats
30 mei 2015
Jan de Groot was in vervlogen tijden een welgesteld koopman in Schotland. Jan was een rasechte Hollander. Omdat hij goed had geboerd daar in Schotland, liet hij in het uiterste noorden van Schotland een mooi wit huis bouwen. Het laatste huis, zoals het genoemd werd en nog steeds wordt. Want het ligt aan het eind van de weg naar het noorden verder op is geen plaats meer, daar begint de zee.
Jan werd John en de Groot werd o Groats en zo is deze plek nu bekend als een van de uiterste plekken van het Britse vaste land. De andere (Landsend) ligt in Cornwall, hemelsbreed 874 mijl hier vandaan, daar hopen we binnenkort ook nog te komen.
John o Groats was dus het einddoel van vandaag.
De reis er naar toe was schitterend.
Het weer begon, ondanks een positieve voorspelling slecht.
Het was zwaar bewolkt en af en toe fikse regen. 12 graden in de camper bij het opstaan.
We gaan om 10.30 uur van start, nadat de watertank is gevuld en de afvalwatertank en WC zijn geleegd.
We rijden eerst een stukje via kleine wegen, voordat we de A9 naar Wick opgaan. Dus eerst de B 9176, smal en rustig door een mooi en leeg gebied. Verderop rijden we langs het Dornoch Firth naar Bonar Bridge, waar we koffie hebben gedronken. Het regent van tijd tot tijd en de lucht is dreigend. In Bonarbridge hebben we 15 jaar geleden een cottage gehuurd. Verder via de A 949 naar de A9. Onderweg worden we getrakteerd op prachtige wanden van Gaspeldoorn.
De A9 voert ons verder en we hebben mooi zicht op de zee. Het weer wordt wat beter. Omdat de voorspellingen voor zondag en maandag ronduit slecht zijn besluiten we deze weerverbetering uit te buiten door vandaag reeds een van de gewenste single track roads te rijden. In Helmsdale gaan we eraf.
Nu dat is weer een enerverende ervaring…
De weg ( de A 897) is echt niet breder dan de camper, is 66 mijlen lang en voert door de prachtigste gebieden. Verkeer is er bijna niet en wat er is aan verkeer is uiterst voorkomend. Gelukkig zijn er veel kleine uitwijkplaatjes (passingplaces), waar je vooruitlopend op een passage induikt als deze aan de linkerkant ligt en waarbij je op de linker weeghelft blijft staan als de passingplace rechts ligt.
Vaak hoef je dat niet te doen want de Schotten zijn erg voorkomend en stoppen vaak als eerste vooraf. Een handopsteken is dat gebruikelijk. Ook als je langzaam rijdt let je op achterop komend verkeer en gebruik je de passingplace om de snellere locals door te laten. Het werkt geweldig.
Maar ook het landschap is geweldig, nu zien we waarom we hier helemaal naar te zijn gereden. Zelfs foto’s benaderen niet het gevoel wat wij er van krijgen. Zelfs het weer werkt met ons mee, het is droog en de luchten worden vriendelijker. Jammer dat we nog geen foto’s kunnen uploaden (ligt aan de site).
Riviertjes, bergen, huisjes, schapen en…heel veel herten. Honderden in grote roedels zijn ze er. Het is een ruig soort hert met lange donker bruine vacht. Een feest.
Onderweg stoppen we regelmatig om te wandelen of foto’s te maken.
Uiteindelijk komen uit op de noordelijkste weg van Schotland de A 836, die langs de kust loopt. We rijden via Thurso dat aan een prachtige baai ligt naar John o Groats. Onderweg zien we een Lidl, waar we onze boodschappen voor het weekend doen. In John o Groats vinden we een kampeerplaats met uitzicht op de zee met de Orkney eilanden. John o Groats stelt verder net zo veel voor als plaats. Het Laatste huis staat er nog in volle glorie en is nu hotel, waar een veel kleurig houten bouwwerk tegen aan is gebouwd. Afschuwelijk!!!!
Verder is er een shoppingcentre voor toeristen dat leeg staat en een haventje voor de dagtrips naar Orkney, compleet met souveniers.
De omgeving is lekker om te wandelen, langs de mooie kust. Dat doen we dan ook. We eten heel gezond Fish and Chips bij het kraampje (Ans een hamburger) en genieten van een mooie zonsondergang.
Onze coördinaten zijn N 58.64316 W 003.06658, daarom is het hier ook heel lang licht…..