Dag 15 30 april 2024

Dag 15dinsdag 30 april 2024John o Groats

Ook vandaag een vrij lange rit.

We vertrekken om kwart over 10 met een voorzichtig zonnetje na een niet zo koude nacht. , s morgensvroeg was er een mooie lucht.

We draaien snel de A9 op richting het noorden. De weg loopt vooraldicht langs de kust met mooi uitzicht en door diverse dorpjes.

We komen langs het beroemde Dunrobin Castle ( Jewel in the crown of the Highlands) Een gigantisch woonkasteel aan de zee. Het vindt zijn oorsprong rond 1300 en omvat wel 189 kamers. We draaien de parkeerplaats op, waar zowaar plaats is en gratis en we wandelen door de tuin naar het kasteel.Vanaf de voordeur moet je betalen (ca 15 pond/pp) maar dat gaan we maar niet doen voor een onderwegje. We beperken ons tot de buitenkant en gaan na een fotosessie weer terug naar onze busjes en gaan vervolgens de A9 weer op.

Die is best druk en best smal voor zo'n drukke verkeersader, vooral tegemoet komende vrachtwagens komen akelig dicht langs. Maar aan de zeezijde is genoeg te zien om het ook leuk te houden.

Bij Helmsdale gaan we het binnenland in, via de A897, een single-trackroad die zich over 63 km door het Schotse binnenland (Sutherland) slingert.

Dat is in het begin wel even flink schrikken; een weggetje amper breed genoeg voor de camper. Gelukkig zijn er veel passingplaces, goed aangegeven en de weg is overzichtelijk. Daarnaast zijn de Schotten erg voorkomend en de regels simpel. Duik in de passingplace als er iemand tegemoet komt of als er iemand achterop komt die harder rijdt dan jij.

Vooral verdedigend rijden en vooral handje omhoog bij het passeren.

Eigenlijk vind ik het een feestje om zo'n weg te rijden en ik geniet danook met volle teugen. Jan heeft het ook al snel door, dus gaat alles goed.

Zelfs als er grote vrachtwagens passeren.

Al snel zien we een aantal keren flinke roedels herten, die in Schotland wat grover zijn en wat donkerder zijn gekleurd.

Op een mooi plekje stoppen we voor een bakske en lopen we wat rond.

Verder onderweg is het vooral genieten van het landschap met veel afwisseling. Af en toe een boerderij, af en toe een piepklein dorpje van enkele huizen, af en toe schapen in de wei met heeel veel lammetjes. Veel begroeide bergen, veel stroompjes en waterplassen.

En vooral heel leeg. GEWELDIG!

Zeker ook nu het zonnetje meer gaat schijnen en de temperatuur stijgt.

We lunchen bij een kleinstationnetje (jawel de trein rijdt hier ook) in het gehucht Forsinard. Er komt zelf het boemeltje lang en stopt op het station en rijdt pas verder als de tegenovergestelde trein is gepasseerd. Ik stuur een foto naar Rob (van Petra), want die is gek op treinen.

Maar aan alles komt een eind en na uren genieten komen we op de A 836 in het uiterste noorden van Schotland en dat is andere koek.

De weg is druk en het wegdek slecht. Ook de omgeving ziet er niet gezellig uit. Vooral in het begin veel industrie. Later wordt het beter als er ook meer van de zee zichtbaar wordt. WE rijden flink door omdat de verkeerssituatie het nodig maakt. We kunnen op zo'n drukke weg niet gemiddeld 30 km/h blijven rijden.

Onderweg vinden we nog een P voor een bakske en een bezoekje aan het strand en een eind verder doemt John o Groats op, vernoemd naar de rijke hollander Jan de Groot, die een veerverbinding onderhield naar de nabijgelegen eilanden. Daarover wellicht morgen nog meer.

We rijden de camping op waar we een plaats krijgen met zeezicht.

Het waait erg hard dus weinig activiteiten buiten, maar lekker binnen aan de borrel, eten klaarmaken, eten, afwassen, bloggen en lekker slapen.

We hebben ook nog een plan gemaakt voor de komende week, waarin Bankholyday valt.