Dag 3 19 april 2023 Terug naar de kust

Dag 3 19 april 2023 Terug naar de kust.

Vandaag is het 19 april, dus is zus Lies Jarig. Nogmaals gefeliciteerd!

Vanochtend was het nog 12,6 graden in de bus, dus was een korte bijstand van het e-kacheltje voldoende om het weer aangenaam te krijgen. De zon schijnt vandaan volop. Eerst nog wat versluierd, maar later in een strak-blauwe hemel.

Er staat nogsteeds veel wind uit het noordoosten. Buiten is het dus bestwel koud, warme kleding gewenst want we gaan weer een stuk fietsen. Langs de kust naar Breskens en binnendoor weer naar de camping.Het werd een mooie tocht.

De heenreis voerde door de duinen. Dat was best pittig fietsen. Het ging op en af en de wind was tot Breskens tegen.

Het was wel de moeite waard, links uitzicht over zee en strand, rechts uitzicht over het land. Veel anderen hadden een soortgelijk idee, want het was behoorlijk druk met fietsers en ook op het strand was het druk.

Aan landzijde waren ook veel campings te zien.

Even voor Nieuwvliet-Bad is het duin weg en maakt de dijk waar we nu rijden een ruime bocht om het strand heen. In deze kom ligt de "Verdronken Zwarte Polder". De Zwarte polder was in 1623 aangelegd. Tijdens een stormvoed begaf de zeedijk het en werd het gebied door de eeuwen heen een soort Slufter.

Hoe verder we naar het noordoosten gaan hoe rustiger het wordt en wordt ook het aantal strandtenten minder. Aan landzijde veel natte natuurgebieden.

Bijzonder zijn vooral de Waterdunen. Een nieuwaangelegd getijde gebied (2014), dat een meerdere functies in zich heeft zoals waterkering/bescherming en natuurontwikkeling.

Het is een groot gebied, maar nog erg pril, maar erg in trek bij de Sterns (vogelsoort).

Bij Nieuwe sluis nemen we een stop en kijken over de scheldemond, in de verte doemt aan de overkant de sky-line van Vlissingen op.

Voorbij de vuurtoren van Breskens gaan we landinwaards om de terugreis aan te vangen.We riden eerst onderlangs de Waterdunen en komen vervolgens in een verrassend landschap.

Wijds, maar intiem door de kronkelige dijkjes, de verspreide stukjes bos en de kreekresten, meestal begroeid met riet, die voor veel variatie zorgen. Echt een prachtige tocht.

Dit wordt natuurlijk versterkt doordat we windmee hebben het grootste deel dus wel heel relaxed fietsen.

Totdat mijn fiets er de brui aangeeft, hij trapt door zonder het achterwiel aan te drijven. Gelukkig was mij dit vorige week ook overkomen en heb ik goed gekeken hoe de fietsenmaker het repareerde. De ketting was toen van het tandwiel afgelopen. Gelukkig bleek dit ook nu het geval en kon ik het er weer opleggen en konden we weer verder. Sander mag na de vakantie eens kijken of dit niet kan worden voorkomen.

Een punt was wel dat w nog steeds geen winkel tegenkwamen voor onze lunch. Dus moesten we het doen met twee stukken boterkoek en twee appels, die we maar op een mooi zonnig plekje uit de wind op peuzelden.

Zo reden we verder door het mooie Zeeuws-Vlaamse landschap, dat helaas wel steeds meer wordt ontsiert door grote, gelijkvormige vakantie parken.

Om half vier waren we weer terug ( na 42 mooie kilometers) op den moulinshoeve voor een kop knoflooksoep om de honger te stillen. Buiten is het te koud en is er geen windstil plekje in de zon. We chillen dus lekker in de camper en in de zon bij een biertje en een hapje en ik schrijf mijn blog vast. Lekker een avondje vrij.

Morgen gaan we naar Poperingen, de benen krijgen even rust. Het weer wordt iets minder..

Deze dag kunnen we weer met een ster bijschrijven.