Dag 21 30 mei Finland

Dag 21 30 mei Finland

Ter voorkoming van teleurstelling, ongerustheid of anderszins:

Het internet wordt slechter, wifi is er niet altijd, dus het kan zijn dat er geen foto's meekomen of erger nog dat een blog niet kan worden verstuurd.

Wanhoop niet; het komt (later) goed!

Wij hebben lekker geslapen vannacht en hebben onze hondenvriendjes maar een keer gehoord. Blijkbaar hadden we geluk, want Jan en Elly hebben er toch aardig wat last van gehad.

Vandaag begint de dag met een mooi zonnetje en dat blijft tot op heden vrolijk schijnen. Al nachten lang wordt het al niet meer donker en op zo'n dag als vandaag zullen we de zon ook snachts nog wel lang zien. Hij schijnt nog steeds in de ramen van de camper om 22.00 uur. Het wordt zo'n 17 graden in het hoge noorden.

We gaan vandaag naar Finland, waar we alle vijf nog nooit zijn geweest. Best wel spannend ook met de douane etc. ivm Doortje. Die heb ik gisteren als plaatsvervangend dierenarts wormmedicijn toegediend en in het dierenpaspoort geformaliseerd. In werkelijkheid is het toedienen door Ans gebeurd. Doortje vond ze wel lekker.

Ook nu rijden we een hele tijd over de E45, die is nu erg rustig. De eerste tegenligger kwam na 10 minuten. Gelukkig zijn hier geen wegwerkzaamheden, want gisteren moesten we het over grote stukken zonder de asfalt laag rijden. Het landschap boet in aan verscheidenheid in. Het is mooi, heel mooi, maar over de gehele dag genomen is het spannende eraf. De taiga's hier in Zweden zijn soms spaarzaam begroeid en tonen zich dan als natte vlaktes met wat spaarzame berken, die dood lijken maar nog niet aan het botten zijn.

Botten zien we ook langs de weg, botten van rendieren vooral, vermoedelijk verkeersslachtoffers van de grote vrachtwagens die soms over de weg daveren. Het aantal rastplatsen langs deze weg is erg gering, zodat we uiteindelijk op een stuk verharding voor een rendierenkraal onze koffie stop houden.

Dat de rendierhouders de beestjes niet alleen aaien blijkt wel uit de verspreid liggende rendieronderdelen, zoals hoefjes en pootjes.

Als we dichter bij Finland komen wordt de E45 wat smaller, ook zien we in de verte bergen opdoemen, waar nog aardig wat sneeuwresten te zien zijn.

Op eens is daar de afslag naar Finland bij Karesuando. We worden over een dam en een brug geleid over de Muonialven, die erg hoogstaat van wege de afvoer van smelt water. Op de dam is nog maar weinig vrijboord.

De douane bleek een farce. Er stonden wel wat dienstauto's bij het gebouw, maar douaniers waren niet te bekennen.

Wel was het ineens een uur later!!!!

Het stukje Finland dat aan de overkant van het water ligt is eigenlijk maar een vreemd stukje. Het wringt zich als een wig tussen de grenzen van Zweden en Noorwegen.

Wij rijden via de 93 in een u-vorm richting Noorwegen.

Het landschap is vergelijkbaar met het voorgaande alleen valt op dat het wat zanderiger is hier en daar.

De eerste optie voor een camping in Enontekio bleek ongeschikt. Hij was gesloten. Dan maar verder. Langs de weg waren ze het stroomnet van dit stukje Finland aan het upgraden. Over een afstand van tientallen kilometers werden houten palen in de grond gestoken voor een nieuw bovengronds net. Een hele onderneming.

De tweede en laatse optie was een camping in Palojarvi. Midden in the middle of Nowhere.

Alleen......er was niemand bij de receptie. Een aanwezige camperaar meldt dat de camping twee dagen dicht is. Goede raad is duur.

Het is wel een leuke camping, nogal nonchalant ingericht met plekjes en hutjes en gelegen aan een groot meer, dat nog half vol met ijsschotsen ligt.

Het blijkt dat de stroomkasten stroom leveren, een deur van de toiletten en keuken open is en we besluiten mede op advies van de camperaar hier toch maar te gaan staan. Een heerlijke plek, ondanks de tochwel tegenvallende reviews die deze camping kreeg.

Al gauw staan we naast elkaar aan de stroom en drinken we een lekker biertje, wijntje of watertje in de luwte van de camper.

Hier eten we later ons varkenshaasje met aardappeltjes uit de oven met worteltjes en doppertjes.

Morgen doen we een donatie in de brievenbus en kunnen we met een gerust hart verder.

Naar Utsjoki, we naderen de Barentszee!