dag 18 18 september Hampen

Dag 18 18 september Hampen
“Als de zon opkomt boven zee, gaat zij boven land weer naar benee”

Vanochtend om 7 uur was ik getuige van het eerste gedeelte van deze spreuk. Een verschijnsel dat je in Nederland niet gauw zult kunnen waarnemen. Erg mooi, onze charmante granieten wachtster werd mooi aangelicht.
Het was best koud, dus ben ik na deze waarneming nog even onder de wol gegaan om op te warmen. ( 4 graden was de minimum temperatuur vannacht).
Uiteindelijk zijn we om 10.30 uur vertrokken voor de lange reis naar Hampen. Het eerste stuk langs de Oostzee tot Hals, waar we met een pontje het Langerak moesten oversteken. Dat had nogal veel voeten in de aarde. De pont was net weg en wij stonden voor een gesloten boom, voor de opstelstrook. De Denen zijn gek op elektronische snufjes, dus moesten we via een touchscreen een kaartje te voorschijn toveren dmv een voor ons onleesbare instructie . We kwamen er niet uit. Gelukkig kwam er een hulpvaardige pontbediende aan, die ons weleens zou helpen. Helaas ook de pontbediende slaagde er niet in met onze credit- en bankkaarten een bruikbaar kaartje te produceren, de kaart werd geweigerd en we kregen alleen een kaartje dat de transactie was geweigerd. De pontbediende zag de rij al groeien en de pont terugkeren, dus koos voor de voor ons goedkoopste oplossing. Hij opende de slagboom en liet ons zonder betaling passeren. Kassa!!
Het oprijden en vooral het afrijden van het pontje was ook best lastig. De pont had twee rijstroken van iets meer dan onze breedte. De in en uitgang van het dek was smaller, zodat de auto’s een voor een de pont op moesten en na de ingang moesten uitwijken. Aan de uitgang stond onze camper bijna tegen de uitgang met naast ons een auto. Aan de overkant moest de auto het eerst weg van de kordate pontassistente en dat koste wel veel moeite om door die versmalling te komen zonder zijn en ons voertuig te beschadigen. Gelukkig ging alles goed en kon ik ook ongeschonden de vernauwing passeren.
De overtocht trouwens was leuk, het was een klein pontje (max 10 personenauto’s) en het fjord was breed en de wind straf en dwars.
We vervolgden onze reis met een rustig gangetje over de zeer rustige wegen langs de zee.
Vlak bij Als bezochten we voor het laatst het Oostzeestrand (Schelpjes!!!) voor een bakje koffie met taart. Daarna ging het landinwaards.
Bij Hadsund via een brug het Mariagerfjord over en vervolgens een prachtige tocht langs de zuidzijde van het fjord naar Hobroo.
Via de 555, 575 naar het zuiden naar Berringbro, waar we bij het plaatselijke zwembad hebben geluncht.
Vanaf daar naar Silkenborg. Allemaal mooie en rustige wegen.
In Silkenborg werd het even lastiger, maar ook daar loodste Ans ons feilloos doorheen. We reden zelfs door een heuvelachtig stukje bos met een hellinkje van 8 % en een coll van 110m. En dat in Denemarken!
We komen vervolgens in het bossige gedeelte de Glundsted Plantage, waar we uiteindelijk bij de Camping in Hampen aankwamen. Jacqueline en Cor zijn hier ooit ook geweest.
Die zag er uitgestorven uit. Via het telefoonnummer op de deur kwamen we er achter dat de camping was gesloten. Goede raad was (niet) duur. We wisten nog een boerencamperplaats waar je voor weinig of geen geld goed kon staan.
Die bleek maar 1 km verder te liggen.
Dat de eigenaar een weekendje met de caravan weg was mocht niet deren. We staan hier met vier campers en onze twee campertjes delen samen één stroomaansluiting.
We blijven in deze streek tot maandag onze vakantiewegen echt scheiden.
Morgen fietsen.