Dag 29 03 juni 2019 Kyrkstad

Dag 29 03 juni 2019 Kyrkstad

Een kyrkstad is een typisch Zweeds fenomeen.
Lang lang geleden waren er in Zweden, met name in Noord-Zweden maar weinig kerken gebouwd. En de inwoners woonden zeer verspreid over het land. Dat betekende vooral vroeger dat voor velen de kerkgang een hele reis vergde en ’s winters zelfs een barre tocht noodzakelijk maakte om te voet of met paard en wagen of met de slee bij de kerk te komen, Veel mensen woonden ver van de kerk en de wegen waren niet je dat. Toendertijd was er de verplichting om minstens 1x per 14 dagen ter kerke te gaan en ze moesten ook nog terug. We praten zo rond 1500-1600.
Deze verplichting was voor de arme ver weg wonende parochianen niet te doen. Eerst de barre tocht heen, de kerkdienst en daarna gelijk weer terug.
Slimme kerkrentmeesters (die had je toen nog) bedachten hier iets op. Er werden kleine houten hutjes rond de kerk gebouwd waarin de kerkgangers konden bijkomen van hun heenreis en zich voorbereiden op de terugreis. Rondom de kerk ontstond toen een kleine stad van logeerhuisjes. Soort centerparks, maar dan anders. Soms van honderden huisjes. Ze hebben vele honderden jaren bestaan en een aantal bestaat nog steeds en staan op de erfgoedlijst. Het zijn nu nationale monumenten.
De bekendste is Gammelstad in Lulea. Wij zijn onderweg in de kerkstad van Öjeby bij Pitea, aan de Botnische Golf, waar nog 150 van de oorspronkelijk 270 (1800) huisjes staan rondom de kerk.
Maar goed dat komt later.
We zijn vandaag om 10.30 van de Storforsen-camping vertrokken. Door het geruis van de waterval hebben we heerlijk geslapen.
Het weer begon aardig, maar vanaf 11.00 uur heeft het stevig geregend tot aan 19.00 uur toe.
Het eerste deel van de tocht ging nog wel. We reden van Storforsen naar Alvsbyn en daarna naar Pitea, waar we de de kyrkstad aldaar bezochten.
Dat was heel apart. Rondom de kerk tientallen kleine, eenvoudige, oude, verweerde houten huisjes. Veel waren er met dichte luiken, maar er waren er ook bewoond. Een apart sfeertje hing daar. De centrale kerk was heel mooi en deels verrassend modern ingericht. Een prachtige preekstoel ook.
Daarna weer verder op de E4. Hadden we in de Kyrkstad nog geluk, nu gaat het plenzen en dat hield onderweg niet meer op. Dat is vervelend en lastig rijden, veel water op de weg, geen zoab en veel vrachtverkeer. Onderweg nog een wegafsluiting, maar op een of andere manier gold dat niet voor ons, of hebben we iets in het zweeds gemist. We reden op een moment zo goed als alleen op een 10 km E4, die op de navigatie zwart geblokt was, dus afgesloten. Uit eindelijk kwam dat allemaal goed.
We sloegen na 240 km af bij Sikea om naar het haventje van Sikea Hamn te camping op te zoeken.
Dat zag er allemaal nogal troosteloos uit in die stromende regen. Plassen op het veld en niemand te zien.
Kantoortje onbezet. Gelukkig kwamen we een vriendelijke (jawel) Duitser tegen, die ons vertelde, dat er ’s avonds iemand kwam en dat we onze camper konden neerzetten waar we wilden.
Dat hebben we gedaan en een bakske gedronken, dat hadden we wel verdiend, want het was een nare rit.
Later kwamen er nog meer campers, nu staan we met zijn 6 en.
Om 19.00 konden we worden geregistreerd door de plaatselijke beheerdster, die aardig Nederlands sprak. Ze had enkele jaren in Tilburg gewoond.
Nu om 22.00 uur is het eindelijk weer echt droog.
Morgen naar de Höga Kusten.