Dag 9 14 mei Zuid-oland

Dag 9 14 mei 2019 Zuid-Oland

Het was een koude nacht, de temperatuur buiten zakte tot -1 graad, binnen tot 8 graden.
’s morgens werd het snel warmer door de zon en het kacheltje. Mijn ochtendritueel heb ik gedeeltelijk buiten gedaan, zo lekker was het in het zonnetje. Toen de wind eenmaal weer wat aantrok moest ik toch weer naar binnen. Na het gezamenlijk ontbijt, geld in de envelop gedaan voor de beheerder.
Was wel wat vreemd om daar eenzaam in de nacht op het veld achter de boerderij te staan.
Om even over 11 zijn we vertrokken voor een verkenningstocht over het eiland. We kozen voor het zuidelijk deel via de kustweg langs de Oostzee (Ostersjon, zoals ze hier zeggen).
Al gauw kwamen we de eerste molentjes tegen, er zouden er nog vele volgen. Allemaal van hout en allemaal van het zelfde concept. Een vaste spil op/in de grond, waarop het complete molenhuis met maalwerk, tandwielen en wieken + trapje op de wind gedraaid kan worden. Erg eenvoudig van opzet en erg oud en niet meer in gebruik.
Het landschap en bewoning ziet er allemaal heel kneuterig en gemoedelijk uit, veel rode huisjes in kleine dorpjes.
Bij Nora Mokleby schieten we een Grusweg in om aan het water te komen bij Brotterporen. Het duurt even voordat we er zijn, want er fiets een vrouw voor ons en de weg is zo smal dat inhalen geen optie is en bovendien de dame zou moeten stof happen vanwege de stoffige weg.
Brotterporen is een klein schiereiland, waar de weg doodloopt, gelukkig met aan het eind een keermogelijkheid. Er staat een 10 tal huisjes.
Wij installeren ons op een mooi plekje aan de zee en wandelen daar een stukje, daarna koffie met koek. Een heerlijk plekje en doodstil.
Weer terug op aarde gaan we weer verder.
We komen nu echt op het zuidelijke deel van het eiland. Daar is de kalkstenen onderlaag slechts spaarzaam bedekt met grond en dan veelal heel schrale grond. Hier geen of weinig landbouw maar vooral veel natuur.
Dit is sterk zichtbaar in de begroeiing. Het landschap wordt leger, dorder en een beetje desolaat.
We gaan bij st Bunneby dwars uit naar het westen en rijden door het dorre landschap, dat wel een beetje op de Moors in Engeland lijkt. Midden in stoppen we voor een wandeling. Het terrein is afgezet door muurtjes van gestapelde kalksteenplakken. De begroeiing kraakt onder onze voeten. In deze dorre boel groeien echter de mooiste plantjes. Het gebied is bekend van de vele orchideeen die daar groeien. Daar is het nu nog te vroeg voor in het jaar, gelukkig zijn er ook vroege soorten en zien we overal de paarse orchideeen opduiken, de rest komt na ons.
Na de wandeling eten we een knackebrotlunch en gaan weer verder, we bezoeken even de beoogde camping en die wordt goedgekeurd en waar we desnoods laat kunnen aankomen, want er is nog wat te doen.
We gaan verder naar het zuiden en genieten van alles wat we tegenkomen. Vanuit de oude bewoning zijn hier ook veel grafvelden en grafheuvels. Ook de muur van Koning Karl Gustav, De koning van Zweden van heel, heel vroeger, die het halve eiland afzette met een hoge muur om zijn jachtgebied te beschermen.
Helemaal onderin Oland ligt het Otteby Naturreservat met als klapstuk de vuurtoren Lange Jan.
Erg mooi ook weer , vooral het Landsend van Oland met de Oostzee en de vele vogels. Daar spot Ans ook nog zeehonden.
Veel te kort allemaal, maar we moeten ook nog terug.
Op de camping worden we hartelijk begroet door de beheerder en kiezen onze plaats.
eerst nog even langs het mooie strand en zo wordt het laat, douchen, eten, afwassen, blog schrijven. Zo wordt deze dag toch nog een drukke en de blog laat verstuurd.
Wat te doen morgen om de rust erin te houden??
Je hoort het morgen.