Dag-10 15 mei 2019 Yxningens Camping

Dag-10 15 mei 2019 Yxningens Camping

Dag 10 al vandaag, de tijd schiet alweer op. Gisteren overwogen we nog om vandaag een tweede dag op Öland te blijven om ff pas op de plaats te maken, maar vanochtend waren de weersverwachtingen voor het eiland niet zo goed, veel wind en regen, dus gaan we toch maar een stuk verder, ondanks de vriendelijke campingbeheerder met zijn lekkere broodjes.
We vertrekken om kwart over 11, na de nodige sanitaire werkzaamheden en gaan via een nog niet gereden weg van het eiland af. We komen nog een flink aantal molentjes tegen, enkele van een modernere makelij. We nemen de brug naar het vaste land en draaien de E-22 op. Hier lijkt de E-22 nog een redelijke snelweg, die echter later op de dag op zijn snelwegkarakter steeds verder verliest, tot een provinciale weg.
Ons reisdoel is een camping aan een meer in Gusum, zo’n 200 km noordelijker.
We kiezen de E-22 met een tweetal omleidingsroutes om rustig door de natuur te kunnen rijden. Op zich is de E-22 niet verkeerd omdat er weinig verkeer is en mooi zicht op de omgeving.
Bij Karemo nemen we de Mönsteras Kustväg, een weg, aangeduid met een margrietje, die leidt door een oud stukje parkachtig landschap met veel laantjes van oude eiken.De eikem waren nog geheel zonder blad, we zitten hier natuurlijk een stuk noordelijker dan in Nederland, dusbegint de lente hier veel later. In Pataholm, een oude handelspost, is de tijd stil blijven staan. Veel wegen zijn afgezet met stapelstenen muurtjes en soms erg smal, heerlijk om te rijden, want verkeer komen we bijna niet tegen. Voor een klein deel rijden we op een zogemaamde Grüsväg, een gravelweg. Deze wegen zullen we wel vaker gaan tegenkomen. Bij Monsteras geen we de e-22 weer op.
In Färbo gaan we weer een omleiding op, die we zelf hebben gekozen.
Deze was geweldig mooi. We rijden door berkenbossen, waarvan de grond bezaaid is met stenen en rotsen, begroeid met mos, Ijslands mos en daartussen viooltjes. We kijken onze ogen uit en kunnen lekker rustig rijden, want ook hier is nauwelijks verkeer.
Onderweg vinden we een prachtige plek om de bus neer te zetten en onze knackebrodlunch te nuttigen, en om foto’s te maken. Het laatste stuk is weer een gravelweg, we wanen ons echt buiten de bewoonde wereld. Er steekt een hert over en we spotten op een veldje twee kraanvogels. Veel te gauw doemt de E-22 weer op, de alternatieven zijn nu op.
Nog 110 km te gaan. We kunnen goed doorrijden, maar hoeven ons niet te haasten, ook hier is het rustig, zodat ook ik kan rondkijken, ook langs deze weg is de natuur erg mooi.
Vlak voordat we de weg af moeten ziet Ans aan de kant van de een meertje een Eland staan. ER staan dus blijkbaar niet voor niets waarschuwingsborden.
De navie leidt ons vervolgens naar de camping, die we om even voor vijf bereiken. Een vriendelijke, jonge Nederlander Rembrandt geheten, verwelkomt ons en wijs ons de weg.
We vinden een plek aan het meer.
Het weer is alles meegevallen, wel bewolkt, maar geen drup gehad en nu piept de zon er even door, zodat we ons drankje buiten kunnen drinken.
’s avonds komen er nog twee witgatjes (vogeltjes) en Brandganzen paartje met jongen op bezoek.
Morgen blijven we hier, wasje doen en plannen maken voor de komende week.

Rustig aan!
Fijn die reacties van jullie, dank daarvoor en vooral doorgaan…
Gonnemieke: wij zijn met jou blij met de gunstige uitslag.
Ad: we zijn nog niet opgepakt, door de Zweedse politie.
PS vanavond geen wifi, dus verstuur ik het morgen, vandaag dus want: vandaag is morgen gisteren!