Dag 49 Zumia 10 juni

Dag 49 Zamaia 10 juni 2017.

Vandaag is het de laatste dag van onze 7e week. Zo lang zijn we nog nooit op vakantie geweest. Het wordt de laatste volle dag op het Iberisch Schiereiland en ook weer een memorabele en vooral enerverende dag.
De dag begint zonnig.
Als we weg rijden van de camping komt een man ons achteraan rennen. Het blijkt Jan de Hoon te zijn (collega van het waterschap) die mij al eerder dacht te herkennen, maar het pas zeker wist toen hij onze camper en het glasatelier zag. We hebben maar kort kunnen praten, want wij hielden het verkeer op. Jammer, dat het gister niet gebeurde, dan hadden we nog een flinke boom op kunnen zetten. Hij wist nog wel te melden dat Wout de Zeeuw ernstig ziek was.
De rit door de Picos terug was weer geweldig mooi. Alles vanaf een andere kant en met ander licht. We hadden alleen ontzettend veel tegenliggers. Was het al druk in het plaatsje Potes, er naar toe ging nog een hele vracht mensen.
Tientallen autobussen vol kwamen we onderweg tegen en een veelvoud daarvan aan personenauto’s. Dat maakte het rijden een stuk lastiger, want bussen zijn lang en breed en de weg was wel lang, maar niet breed. We hebben het zonder kleerscheuren gehaald. De brandstofprijs was vandaag gekelderd, gisteren was de diesel in Potes nog 105,9/liter nu precies een euro. Gelukkig had ik gisteren nog niet getankt. We rijden door tot de kust, om daarlangs via kleinere wegen verder oostwaarts te gaan. Bij de kust aangekomen wolkte er een forse zeemist het land binnen, waardoor we maar weer verder landinwaards gingen rijden. WE wilden vandaag een flinke afstand rijden om morgen vroeg Frankrijk in te rijden om een camping te zoeken waar we 11 jaar geleden ook stonden, toen met onze eerste reis met onze nieuwe caravan. We rijden een stuk van de N 634 en doen inkopen bij de Lupo, een bekende Spaanse supermarkt keten.
Dat houdt nogal op omdat we ook nog wat Spaanse spulletjes voor de kinders willen kopen.
Daarna gaan we de snelweg op. Dit is geen verkeerde weg. Je ziet veel van het landschap en het rijdt lekker door. Prachtige uitzichten ook over de zee, baaien en rotsen.
We volgen de A-8 tot Bilbao, Onderweg af en toe een stukje gele weg. Bij Bilbao moeten we de N 634 weer nemen om naar de kust te komen voor onze laatste Spaanse camping.
Dat werd toch wel weer een drama. We volgen netjes de N 634 en komen midden in Bilbao terecht. Voorwaar geen kleine stad. Tot aan het centrum van Bilbao blijven de bordjes N 634 goed in het zicht en gaan we probleem loos door. Totdat….je begrijpt het wel, we zijn er weer ingetuind. De bordjes houden op en ook komt het baskisch op alle verkeersborden terecht, waar totaal niets aan vast te knopen is. Daar zit je dan in je campertje in een wildvreemde stad en weet heg noch steg en de kaart geeft geen uitkomst. Uiteindelijk gaan we maar weer op Ans haar gevoel af en na een aantal missers vinden we weer wat aanknopingspunten, zodat we met minstens een uur vertraging uiteindelijk op het goede spoor zitten. Al met al komen we rond half zeven in de buurt van de campings. De aanwijzingen uit het boek stroken niet met de werkelijkheid en we komen omstreeks 19.00 uur aan bij een camping, waar we voor ons verdriet nog niet zouden willen vertoeven. Dus een ander opgezocht in Zumaia. Daar blijkt dit weekend een triathlon te zijn dus de schrik slaat ons om het hart, dat alles al vol zit, gelukkig zijn er ook nog twee camperplaatsen in Zumania voor het geval dat.
In Zumaia bleek gelukkig wel plaats al is het een drukke open camping met veel drukke Spaanse gezinnen, maar ala we staan om 20.00 uur op onze plek. Het bier smaakt als nooit te voren.
Morgen naar Frankrijk..