Dag 35 Cabo de Sao Vicente 27 mei 2017

Dag 35 Cabo de Sao Vicente 27 mei 2017,

Rectificatie: In de vorige blog maakte ik melding van het stadje El Rico, oa als bedevaartplaats van Roma’s. Dit moet zijn El Rocio. Excuses voor het ongemak.
Vandaag is Agnes jarig en dat vieren wij tijdens de koffie. Eigenlijk hadden we dat gisteren al gevierd met een heerlijke BBQ met meesterkok Jack.
Vandaag nemen we weer afscheid van elkaar en gaat ieder weer zijns weegs. Wij tenminste, Jack en Agnes blijven nog even in Albufeira.
We gaan naar het westen. Via de N125, die ook hier weer erg mee valt in kwaliteit. De weg loopt niet echt langs de kust en juist de kust is vandaag ons aandachtspunt. Bij Pera gaan we richting Armacao. Het is een beetje experimenteren want onze kaart is niet zo gedetailleerd dat we dit soort weggetjes goed kunnen inschatten. In Armacao komen we terecht op een prachtige parkeerplaats waar we het campertje kunnen neerzetten. Het ligt aan een prachtige baai met een strandje, omzoomd met hoge rotsen. Een schitterend uitzicht en niet zo erg druk. We wandelen daar wat, genieten van het uitzicht en drinken koffie. Het weer laat het een beetje afweten, bij jullie is het beter, Het is bewolkt maar toch altijd nog zo’n 24 graden.
WE gaan weer terug naar de N125, waar Ans zich verlekkert aan de vele Potteriewinkels die er zijn.
In Lagos proberen we een parkeerplek te vinden in het havengebied dat er erg interessant uitziet. Het lukt niet.
Dan slaan we af naar Luz en vervolgens Burgau en richting Salema. Via een kleine weggetje en een steile afdaling komen we bij een klein strandje, ook weer omzoomd door rotsen. We zetten de camper op een P en gaan een stukje wandelen. Aan het strandje komen we niet, want daar zwerft een grote Bull Mastif rond, zonder lijn. En dat zien we met Doortje toch niet zitten. Stel je voor dat Doortje die grote hond wat aan doet. Het volkje dat er verder bij loopt heeft ook niet zo’n grote aaibaarheidsfactor, dus blijven we maar even.
In Budens lunchen we op een parkeerplaats.
Leuk om te zien onderweg is de Bouwstijl waar veel Portugeese gebouwen in zijn gemaakt, het doet Marokkaans aan en is erg verzorgd. Ook de bewegwijzering is bijzonder, vaak samen gesteld als tegeltableau van 10 x 10 cm.
WE gaan werder naar de punt waar het vandaag vooral om draait. Het westelijkste puntje van het europees vaste land. Er zijn daar twee kapen: De Ponta de Sagres en de Cabo de Sao Vicente. De laatste bezoeken we het eerst. Met de vuurtoren en met het kraampje van de laatste Bratwurst vor Amerika. Prachtige woeste, rotsige omgeving. Hoge rotsen naar de zee, die verrassend kalm is, Ronduit prachtig en indrukwekkend.
We maken voor een Engels gezin een groepsfoto en zij een foto van ons. WE wandelen daar geruime tijd rond. Vervolgens bezoeken we de andere punt. Waarop een groot fort is gebouwd. Het blijkt dat het inmiddels tegen sluitingstijd is, dus besluiten we morgenochtend weer te komen en een camping in de buurt te zoeken. Het wordt de camping Parques de Campismo Sagres waar we een mooi plekje vinden, echter zonder elektriciteit. Koelkast op gas dus maar.
Wifi alleen bij de receptie dus vandaag niet meer versturen.
Morgen voor het eerst weer naar het noorden…