Dag 17 09-05-2017

Dag 17 He mooiste dorp van Spanje 9 mei 2017

Vandaag zijn we op de camping gebleven omdat we een excursie wilden maken naar het oude dorp Albarracin.
Dat licht hier een eindje lopen hier vandaan en blijkt dit jaar verkozen te zijn tot het mooiste dorp/stad van Spanje. Nu hangt het er sterk af welke criteria je aan legt om deze benoeming te rechtvaardigen, maar goed he zou de mooeite waard zijn.
Dus vanochtend niet vroeg op. Eerst hebben wee een nieuw plekje op de camping uitgezocht en ingenomen, nadat het gros van de ddagjes campeerrders was vertrokken.
Daarna een reisplan gemaakt voor de komende dagen. Ans wil graag naar La Mancha (bekend van de molens waar Don Q. tegen vocht uiit de beroemde roman. Omdat daar geen campings zijn hebben we een constructie bedacht om daar deze week tot te kunnen komen. Morgen zakken w een stukje verder naar het zuiden tot ter hoogte van Valencia.
Na de lunch zijn we naar Albarracin gelopen. Het weer was vanochtend prachtig zonnig en lekker warm.
Vanmiddag kwam wat bewolking maar korte broek en T-shirt is ruim voldoende.
Albarracin stamt nog uit de tijd van de Moorse overheersing, De naam van he dorp iis ontleend aan de naam van de toenmalige Moorse heerser El barras Sin.
Het dorp is tegen een rotswand aan gebouwd en beheerst zodoende de wijde omgeving.
In de katholieke tijd rond de 11e en 12 e eeuw is er veel veranderd en is de Moorse invloed drastisch ingetoomd. He dorp herbergt ca 1100 inwoners.
Het is een stukje lopen naar he oude dorp vanaf de camping.
Eenmaal in het oude dorp is het klimmen en klauteren tussen de dicht opgepakte huizen. Het is een prachtig dorp en mooi gerestaureerd, waarbij veel oude elementen bewaard zijn gebleven en dus geen nieuw uit doos antiek.
Wat jammer is dat het er doodstil is. Het enkele winkeltje of restaurant dat er is is dicht. Maar geen enkele bedrijvigheid. Het doet daarom erg doods aan. De gebouwen en straatjes, opgetrokken uit ruw gehakte steen en de daken me oude romeinse Pannen zijn prachtig, ook het oude verweerde hout, dat is gebruiikt.
De twee kerkgebouwen zijn ook dicht.
Kortom: Prachtig dorp, heerlijk gewandeld, maar doods. Of he het verkregen certificaat dan ook verdient wetten we niet.
We hebben toch wel genoten.
Zo zachtjes aan begint hhet verder te betrekken en rommelt hett verrderop in de wolken.
een naderend onweer?
Wie weet, ik pak mijn laptop op en probeer de blog nog uit te sturen.
En haal de luifel binnen.
Ajus, wellicht tot morgen.