Dag 16 Albarracin

Dag 16 Albarracin 8 mei 2017

Vandaag een lange reis voor de boeg want we willen niet via de hoofdweg naar onze volgende camping. Omdat hier zo weinig campings zijn staat ons dagelijks reisdoel bijna te voren vast en bepalen we alleen de route. Heel anders dan is Frankrijk, waar we meestal rond drie uur kijken waar we uiteindelijk naar toegaan.
Te voren laat ik Doortje nog even uit, begeleid door de melodietjes van de wielewaal (van: Kom mee naar buiten allemaal….), een flinke gele vogel met zwarte vleugels en de nachtegaal. Beide vogels hoor je luidkeels maar zie je meestal niet. Ans heeft de wielewaal gisteren 1x gezien.
Genoeg Ornitologie vandaag:
We gaan op weg met fantastisch weer:
Eerst een stukje N-weg terug via Caspe naar de Alcanic. Mooie omgeving, wel een beetje dor met zalmkleurige steen. Aan de kant staan schijnbaar dorre struiken met zilverachtige uiteinden. Schijnbaar is het juiste woord, want die uiteinden beginnen heel voorzichtig te kleuren, het blijken een soort gele brembloemetjes aan te komen. Over een paar dagen is alles geel.
Op de kerkruïne van Caspe zitten veel ooievaarsnesten, we kunnen helaas niet stoppen voor een foto.
Als we even verderop de Rode N-weg inwisselen voor de gele A-226 wordt het pas echt genieten. Hoewel het een goede weg is is er bijna geen verkeer. We worden verrast op veel en erg verschillende landschappen. Wat ze gemeen hebben dat ze er droog en dor uitzien, maar met soorten begroeiing en vooral grondsoorten die er telkens anders uit zien. Het is werkelijk fascinerend.
Onze eerste koffiestop is aan een turkooizen stuwmeer bij Calanda. Het laatse water dat we van daag in het landschap zien. Het wordt steeds rotsiger en ruiger.
ER zit ook nogal wat hoogte verschil in de weg. Passen liggen er tussen de 1100 meter en de 1700 meter. Dus klimmen en dalen en als we hebben geklommen zien we de dalen. Bebouwing is er bijna niet wel wat verlaten bouwvallen en kleine dorpjes. Op delen van de tocht zien we een landschap dat aan de Mount Ventoux doet denken, spierwit en bijna onbegroeid. Op de pas bij Villaroja (1700 meter) lunchen we onder een oude boom.
We zijn verrast in het grind waar we op staan een paar blauwe druifjes aan te treffen.
Voorbij Allepuz worden de rotsen ineens roder.
Nog een col te gaan en we zijn in Teruel, waar we een supermarkt (De HyperSimple)vinden en de weg kwijtraken.
Gelukkig leidt Ans ons ook nu weer naar de juiste weg. De A 1512. Het eerste stuk is oersaai en vlak, maar plotseling verandert dit ook weer ten goede.
Op de camping in Albarracin (na 278 km) is het druk en we zijn laat vanwege de lange reis en de tijd die we er voor namen. De leuke plekjes zijn weg.
We zien vrij veel kampeerders die we de vorige camping ook zagen.
WE platen lekker in de zon en wandelen nog wat.
Er zijn veel bekenden op het iberisch schiereiland. Mijn broertje en Karin zijn in Malaga, Mijn oudste zus loopt de zuidelijke Caminio in Portugal en ik kreeg net een berichtje van Jan Drenth dat hij ook in Spanje was.
Wat we morgen doen weet ik nog niet.
In ieder geval de blog versturen, want dat lukt vandaag niet meerr..
Hasta la Vista!