dag 16 0706 Zon Regen Verdon
Blijf op de hoogte en volg Ans en Wim
08 Juni 2016 | Frankrijk, Moustiers-Sainte-Marie
Dag 16 0706 Zon, regen, Verdon
De 16e Reisdag begint prachtig en de weer voorspelling belooft veel goeds met een beetje regen ’s middags. Na ons gebruikelijk ochtendritueel vertrekken we van de leuke camping Du Brec, uitgezwaaid door onze beide buurstellen.
We rijden eerst de 4202, later N 202 tot aan St Jullien du Verdon, waar we de D 955 nemen. Onderweg drinken we koffie. Al een paar dagen zien we veel naald- bomen getooid met grote witte dotten eraan. Deze dotten blijken spinsels te zijn van een vervelende rupsensoort, die in die spinsels op lijken te groeien. De bomen hebben er zichtbaar onder te lijden. We rijden nu langs het Lac de Castllion, een van de vele stuwmeren, die we tegen komen. Dit maal in de Verdon. We steken deze over over de gigantische stuwdam. Bij een mooie parkeerplaats aan het water stoppen we om de stuwdam nader te bekijken en te fotograferen. Die parkeerplaats bevalt ons wel en omdat we vandaag niet ver hoeven te rijden blijven we wat langer. Komt goed uit want de lucht boven de bergen wordt dreigend en onweer nadert hoorbaar. We wachtten het beloofde buitje af. Ondertussen ontdek ik met de kijker een raar fenomeen aan de overkant van het meer. Naast een koepel staat een werkelijk gigantisch en kleurig beeld van een koning of kerkvorst. Met een gouden kroon en een gouden staf of zwaard voor zijn borst. Als ik naar de afmetingen moet gissen is het beeld tientallen meters hoog.
De bui blijft maar dreigen en na een uurtje gaan we toch maar verder.
Bij Castellane gaan we de D 952 op en volgen de Verdon. Het begint te regenen en te onweren. Hierdoor valt een heel stuk van de beleving van deze mooie weg weg. De Verdon baant zich een weg door een prachtige canyon van grote diepte. Volgens zeggen is dit de grootste canyon van Europa. Steile wanden, ijselijke diepten. Naar mate dat we verder naar het oosten gaan wordt de kloof steeds dieper. We weten dat van de vorige keer dat wij hier waren, nu zien we er een stuk minder van, het regens steeds harder tot het spoelt en we een plek vinden om even stil te staan tot het minder wordt. De regen blijft alleen wat minder hard tot we aan het eind van de canyon een camping opzoeken in Moustiers-ste-Marie. We installeren ons op een verharde plek en gaan maar aan de borrel. Na het eten is het droog en kunnen we toch het plaatsje Moustiers te voet bezoeken. Het is ook weer een plaatsje dat tegen de rotsen is gebouwd, net als Entrevaux, maar dan wat vriendelijker, lieflijker en ruimer van opzet. Entrevaux is meer opgezet als een vesting. Moustiers is bekend om zijn aardewerk/porceleinwinkeltjes. Heel erg mooi en leuk om door heen te lopen en te fotograferen. Wel een hele klim, maar de moeite waard.
Toch nog een mooi eind aan deze gedeeltelijk verregende dag. Morgen gaan we de canyon nog een stukje overdoen, voor we verder naar het zuiden gaan.
De 16e Reisdag begint prachtig en de weer voorspelling belooft veel goeds met een beetje regen ’s middags. Na ons gebruikelijk ochtendritueel vertrekken we van de leuke camping Du Brec, uitgezwaaid door onze beide buurstellen.
We rijden eerst de 4202, later N 202 tot aan St Jullien du Verdon, waar we de D 955 nemen. Onderweg drinken we koffie. Al een paar dagen zien we veel naald- bomen getooid met grote witte dotten eraan. Deze dotten blijken spinsels te zijn van een vervelende rupsensoort, die in die spinsels op lijken te groeien. De bomen hebben er zichtbaar onder te lijden. We rijden nu langs het Lac de Castllion, een van de vele stuwmeren, die we tegen komen. Dit maal in de Verdon. We steken deze over over de gigantische stuwdam. Bij een mooie parkeerplaats aan het water stoppen we om de stuwdam nader te bekijken en te fotograferen. Die parkeerplaats bevalt ons wel en omdat we vandaag niet ver hoeven te rijden blijven we wat langer. Komt goed uit want de lucht boven de bergen wordt dreigend en onweer nadert hoorbaar. We wachtten het beloofde buitje af. Ondertussen ontdek ik met de kijker een raar fenomeen aan de overkant van het meer. Naast een koepel staat een werkelijk gigantisch en kleurig beeld van een koning of kerkvorst. Met een gouden kroon en een gouden staf of zwaard voor zijn borst. Als ik naar de afmetingen moet gissen is het beeld tientallen meters hoog.
De bui blijft maar dreigen en na een uurtje gaan we toch maar verder.
Bij Castellane gaan we de D 952 op en volgen de Verdon. Het begint te regenen en te onweren. Hierdoor valt een heel stuk van de beleving van deze mooie weg weg. De Verdon baant zich een weg door een prachtige canyon van grote diepte. Volgens zeggen is dit de grootste canyon van Europa. Steile wanden, ijselijke diepten. Naar mate dat we verder naar het oosten gaan wordt de kloof steeds dieper. We weten dat van de vorige keer dat wij hier waren, nu zien we er een stuk minder van, het regens steeds harder tot het spoelt en we een plek vinden om even stil te staan tot het minder wordt. De regen blijft alleen wat minder hard tot we aan het eind van de canyon een camping opzoeken in Moustiers-ste-Marie. We installeren ons op een verharde plek en gaan maar aan de borrel. Na het eten is het droog en kunnen we toch het plaatsje Moustiers te voet bezoeken. Het is ook weer een plaatsje dat tegen de rotsen is gebouwd, net als Entrevaux, maar dan wat vriendelijker, lieflijker en ruimer van opzet. Entrevaux is meer opgezet als een vesting. Moustiers is bekend om zijn aardewerk/porceleinwinkeltjes. Heel erg mooi en leuk om door heen te lopen en te fotograferen. Wel een hele klim, maar de moeite waard.
Toch nog een mooi eind aan deze gedeeltelijk verregende dag. Morgen gaan we de canyon nog een stukje overdoen, voor we verder naar het zuiden gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
