25 sunny at last

25 Sunny at Last
07 juni 2015

Het zag er vanmorgen niet naar uit. Het was grauw en grijs en er viel motregen. We hadden er (in ieder geval ik) behoorlijk de p in, want er was zon voorspeld. Gelukkig begon een uurtje later de bewolking te breken, de zon te schijnen en ook de temperatuur op te lopen tot boven de 15 graden, jawel…
Vanuit Thornhil rijden we over de A76 naar Dumfries. Geen spectaculair uitzicht wel een paar typische dorpjes. Een daar van heet Hollywood, geen filmster gezien. Bij Dumfries worden we omgeleid over de A75, zodat we van Dumfries (best een grote stad) niet veel merken.
Omdat de A 75 een saaie weg is nemen we de smallere B 721, waar we ook weer door een paar leuke plaatsjes rijden tot aan Gretna Green. In Gretna Green is nog steeds de smederij waar je zonder toestemming kunt trouwen. Daar hebben we dus niets meer te zoeken. Bij Caslisle gaan we een stukje de M6 op om Carlisle voorbij te komen. Daar vinden we de eerste gelegenheid om koffie te drinken en kan ik bij het benzinestation nog wat ponden uit de muur trekken. Deze service blijkt overigens wel duur want er blijkt 1,5 euro voor een pond te worden gerekend. We zijn inmiddels in Engeland aangeland en door onze Schotse ponden heen.
We worden toch dwars door Carlisle geleid, maar dat leidt niet tot problemen en we komen op de A 595 richting de kust. We zijn in het Lakedistrict. Het Lake district( Cumbria) is betrekkelijk klein. Het heeft een kern van hoge bergen met meren en lager gelegen vlakkere randen.
We beginnen met een stuk van de kust. Omdat het zondag is zijn er veel dagjes mensen, maar niet zo druk dat het hinderlijk is. Bij de Fish ’n Chipskraampjes staan wel lange rijen. Het is soms onbeschrijfelijk wat sommige Engelsen naar binnen proppen.
Langs de kust ligt soms een smal duinenrijtje met inhammetjes waar je kan parkeren. We kiezen er een aan de Allonby Bay uit, waar we lekker in de zon zitten. In de camper nog wel, want de zeewind is fris. Aan de overkant kun je de bergen van de Schotse kust zien.
We eten ons dagelijkse lunchbroodje en genieten. Daarna wandelen we nog een heel end langs het strand. Doortje is uitgelaten blij met de golven en haar vrijheid.
Na een uurtje gaan we verder en gaan bij Maryport het binnenland in richting Keswick. Hoe verder we het binnenland in gaan hoe meer het landschap verandert. Je merkt wel dat het hier behoorlijk toeristisch is. Daar doemen de eerste bergen op, sommige van rond de 900m. Even voorbij Keswick komen we in een prachtig dal, The Naddle Valley en zien we een bordje camping staan bij een boerderij.
We rijden het terrein op. Bij de receptie komt na veel roepen en kloppen een oude boer met 1 tand. Vriendelijk is hij wel. We kunnen hier voor 20 pond overnachten. Niet duur in deze dure omgeving. Na een praatje over het weer, de reis en Nederland kunnen we een plaatsje uitzoeken.
We vinden een plaats met prachtig zicht op de omliggende bergen. Wel grenst het aan een ommuurd veldje met een heel stel tentjes en een centrale tent. We vragen aan een stel vaste campinggasten of dit overlast geeft. Zij dachten van niet. Ze bleken hier al 36 jaar te staan en waren weg van Doortje. Dat leverde weer heel wat gespreksstof op.
We besluiten het er op te wagen, tot op heden (21,30 uur) nog geen last.
Omdat het zulk mooi weer is en we vroeg zijn maken we nog een mooie wandeling door de valley.
We eten zelfs buiten, dat was er nog niet van gekomen, door het afgelopen weer.
Topdag dus vandaag.
Nu koelt het af en sluiten we de ramen, kacheltje aan want het wordt koud vannacht.
Geeft niks….