Noorwegen dag 23 en 24 Vikersund
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Ans en Wim
23 Juni 2014 | Noorwegen, Vikersund
Noorwegen dag 23 en 24 Vikersund
Vandaag geen foto’s, vandaag geen lang leuk verhaal. Geen mooie vergezichten etc.
Gisteren vertrokken met somber weer, maar droog. Het landschap is mooi maar niet spectaculair. De hoge bergen verdwijnen en het wordt heuvelachtig. De bossen maken plaats voor landbouwgrond.
In Hokksund een oude glasfabriek bezocht, waarin een museum was gevestigd.
In Vikersund een plaatsje op de camping gezocht.
Na het installeren zwikt Ans op het afstapje en valt met haar andere voet schuin op de grond, knats….! Ans blijft een beetje versuft van de pijn liggen. Een domme Noor die vlak bij water tapt ziet het gebeuren en loopt snel weg..de sukkel.
Het doet erg pijn en ze strijkt bijna het vaantje.
Mijn ingevroren zalmmoten doen in een plastic zakje tussen een handdoek dienst als eerste koeling. Het duurt even voordat ik Ans op bed krijg en ze niet meer zo bleek ziet.
Bij de campingbeheerder haal ik coolpacks en het adres van het ziekenhuis voor als het niet goed gaat.
Gelukkig wordt de pijn minder (paracetamol + koeling).
Na het eten wat lezen en snel slapen.
dat gaat gelukkig goed, met een drukverbandje.
De volgende morgen (vandaag dus) is de enkel erg dik, maar minder pijnlijk. We besluiten naar de huisarts te gaan. De campingbeheerder belt voor ons maar komt er met geen mogelijkheid door. We gaan dan maar gewoon ernaar toe. 20 km ten zuiden van Vikersund in Almot.
Gelukkig worden we daar na veel 55 en 66 geholpen. De arts vertrouwt het niet en stuurt ons naar het ziekenhuiis voor X-ray.
Voor twaalf uur zijn we daar (30 km ten noorden van Vikersund). Het is een hele heisa om ons als Nederlanders geregistreerd te krijgen. Bijna niemand spreekt daar fatsoenlijk Engels. Eindelijk zijn we geregistreerd en hebben de “”entree?”” betaald. Dan wachten op de oproep voor de rontgen. Dat duurt tot 15.00 uur. Daar ook weer wachten in een bedompt gangetje. Als de foto’s zijn gemaakt wachten op de uitslag van de dokter in een ander hoekje. Dan worden we naar de oppnameafdeling gebracht, want er moet nog een andere dokter kijken. Ans helemaal upset, want die wil daar niet blijven. Eindelijk komt de dokter en onderzoekt de enkel, onderwijl in het Noors tegen een leerling aan het praten. Dan komt de politie binnen met een streng gezicht voor mij. Ik moet mee naar de auto. Die staat in de schaduw met het raam een beetje open en een opgewonden doortje. Ik wordt bestraffend aangesproken vanwege dierwelzijn en moet beloven Doortje water te geven en hett raam verder open te doen en mijn parkeerticket te vernieuwen. Ik kijk schuldbewust genoeg om hem geen bekeuring te laten geven.
terug bij Ans is de enkel inmiddels verbonden en vertelt de arts dat er een klein fractuur zit, dat geen gips of operatie vereist. We krijgen pijnstillers mee, een brace voor over 2 dagen en advies om krukken te gebruiken. We kopen twee krukken voor de somma van 300 NOK.
Snel het ziekenhuis uit, om 16.45, na 5 uur dus. Doortje blij, wij blij.
Om half zes weer op de camping.
Ans ligt op bed en gelukkig niet in het ziekenhuis.
Morgen beraden we ons hoe we de vakantie verder vervolgen. In ieder geval aangepast. Of dat ook korter is weten we nog niet. We kunnen in 3 dagen naar huis rijden als het moet, maar als we de dokter mogen geloven hoeft dat niet.
We zijn in ieder geval dankbaar dat het uiteindelijk hierbij lijkt te blijven.
Al is het natuurlijk vooral sneu voor Ans.
Dat zien we morgen dan wel weer…………………….
Vandaag geen foto’s, vandaag geen lang leuk verhaal. Geen mooie vergezichten etc.
Gisteren vertrokken met somber weer, maar droog. Het landschap is mooi maar niet spectaculair. De hoge bergen verdwijnen en het wordt heuvelachtig. De bossen maken plaats voor landbouwgrond.
In Hokksund een oude glasfabriek bezocht, waarin een museum was gevestigd.
In Vikersund een plaatsje op de camping gezocht.
Na het installeren zwikt Ans op het afstapje en valt met haar andere voet schuin op de grond, knats….! Ans blijft een beetje versuft van de pijn liggen. Een domme Noor die vlak bij water tapt ziet het gebeuren en loopt snel weg..de sukkel.
Het doet erg pijn en ze strijkt bijna het vaantje.
Mijn ingevroren zalmmoten doen in een plastic zakje tussen een handdoek dienst als eerste koeling. Het duurt even voordat ik Ans op bed krijg en ze niet meer zo bleek ziet.
Bij de campingbeheerder haal ik coolpacks en het adres van het ziekenhuis voor als het niet goed gaat.
Gelukkig wordt de pijn minder (paracetamol + koeling).
Na het eten wat lezen en snel slapen.
dat gaat gelukkig goed, met een drukverbandje.
De volgende morgen (vandaag dus) is de enkel erg dik, maar minder pijnlijk. We besluiten naar de huisarts te gaan. De campingbeheerder belt voor ons maar komt er met geen mogelijkheid door. We gaan dan maar gewoon ernaar toe. 20 km ten zuiden van Vikersund in Almot.
Gelukkig worden we daar na veel 55 en 66 geholpen. De arts vertrouwt het niet en stuurt ons naar het ziekenhuiis voor X-ray.
Voor twaalf uur zijn we daar (30 km ten noorden van Vikersund). Het is een hele heisa om ons als Nederlanders geregistreerd te krijgen. Bijna niemand spreekt daar fatsoenlijk Engels. Eindelijk zijn we geregistreerd en hebben de “”entree?”” betaald. Dan wachten op de oproep voor de rontgen. Dat duurt tot 15.00 uur. Daar ook weer wachten in een bedompt gangetje. Als de foto’s zijn gemaakt wachten op de uitslag van de dokter in een ander hoekje. Dan worden we naar de oppnameafdeling gebracht, want er moet nog een andere dokter kijken. Ans helemaal upset, want die wil daar niet blijven. Eindelijk komt de dokter en onderzoekt de enkel, onderwijl in het Noors tegen een leerling aan het praten. Dan komt de politie binnen met een streng gezicht voor mij. Ik moet mee naar de auto. Die staat in de schaduw met het raam een beetje open en een opgewonden doortje. Ik wordt bestraffend aangesproken vanwege dierwelzijn en moet beloven Doortje water te geven en hett raam verder open te doen en mijn parkeerticket te vernieuwen. Ik kijk schuldbewust genoeg om hem geen bekeuring te laten geven.
terug bij Ans is de enkel inmiddels verbonden en vertelt de arts dat er een klein fractuur zit, dat geen gips of operatie vereist. We krijgen pijnstillers mee, een brace voor over 2 dagen en advies om krukken te gebruiken. We kopen twee krukken voor de somma van 300 NOK.
Snel het ziekenhuis uit, om 16.45, na 5 uur dus. Doortje blij, wij blij.
Om half zes weer op de camping.
Ans ligt op bed en gelukkig niet in het ziekenhuis.
Morgen beraden we ons hoe we de vakantie verder vervolgen. In ieder geval aangepast. Of dat ook korter is weten we nog niet. We kunnen in 3 dagen naar huis rijden als het moet, maar als we de dokter mogen geloven hoeft dat niet.
We zijn in ieder geval dankbaar dat het uiteindelijk hierbij lijkt te blijven.
Al is het natuurlijk vooral sneu voor Ans.
Dat zien we morgen dan wel weer…………………….
-
23 Juni 2014 - 20:38
Lies:
Lieve 2 ,
Wat een pech en wat een geluk dat het niet erger is.Laat je lekker verwennen
Ans en doe het een paar dagen rustig aan .
Jullie hebben de tijd aan jezelf , even pas op de plaats of maar een klein stukje verder kan ook .
Blijf genieten van wat jullie hebben .
Liefs
-
23 Juni 2014 - 22:21
Rob En Petra:
Arme jullie! Wat een pech! We weten hoe het gaat in een buitenlands ziekenhuis. Helaas in onze laatste vakantie zelf die ervaring gehad. Alleen konden wij ons beter verstaanbaar maken en de dokters beter begrijpen.
Probeer nog lekker te genieten van het laatste stukje vakantie. Gelukkig is Ans "gewoon" in de camper en hoefde ze niet in het ziekenhuis te blijven! We (be-)leven nog steeds met jullie mee.
Groetjes, dikke knuffel en tot gauw!
Liefs uit Lochem. -
23 Juni 2014 - 23:07
Jenny:
Liev mensen,
Wat een schrik moet dat geweest zijn! Dat is een ervarig die je kunt missen als kiespijn. Hopelijk voelt Ans zich de komende dagen weer wat beter en kunnen jullie er later, als julie op deze vakantie terug kijken, het zien als een aparte belevenis. Heel veel groeten en liefs, Jenny -
23 Juni 2014 - 23:32
Lianne Vermeulen:
Wat een pech! Een ongeluk zit in een klein hoekje. Waar zit de fractuur? Gelukkig geen gips en geen opname. Want dan zou je letterlijk ver van huis zijn.
Even afwachten hoe het zich ontwikkelt en daarna besluiten wat jullie doen. Wanneer zouden jullie onder normale omstandigheden terug zijn?
Groeten van Kees en Lianne -
25 Juni 2014 - 17:10
Sonja En Eric :
Hai lieve mensen, dat is even balen. Gaat het lopen deze vakantie juist lekker goed, overkomt je dit.
Gelukkig (nou ja) zit het leeuwendeel van de reis erop.
Nu maar per dag bekijken en genieten van wat er nog te genieten valt.
Liefs van ons -
25 Juni 2014 - 22:34
Karinenhans :
Wat een pech Ans.
Hopelijk is de pijn inmiddels was gezakt.
Laat je maar lekker rondrijden in die hele grote luxe 'rolstoel'.
Xx Karin en Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
